Al enige tijd, ook nog als collega’s, werd er gesproken over eens gezamenlijk de fietselfstedentocht te rijden. Uiteindelijk werd 2015 het jaar dat het zou moeten gebeuren. Raoul besluit, vanwege de waarschijnlijk geringe snelheid van de anderen, toch bij voorkeur zelf te rijden. Baudien zal de overnachting vooraf verzorgen en bij het passeren van Bolsward en bij de finish klaar staan.
Dat betekent dat Patrick, Margryt en Jan met z’n drietjes gaan fietsen. Na wekenlange training gaan we de avond vooraf eerst nog even een goede bodem leggen samen met aanhang in restaurant De Walrus in Sneek.
Na het eten gaat de fietsploeg mee naar huize Baudien en Jorrit. Door het hele huis zijn keurige bedjes klaargelegd en we gaan vroeg onder de wol. Een goede nacht draaien, voor de komende intensieve dag!
De volgende morgen staat Baudien al vroeg in de keuken. Melk koken voor de Brinta van Jan en Margryt, broodjes smeren voor Patrick, koffie zetten, etc. Met een goed ontbijt achter de kiezen is het tijd om naar de start te gaan. Dat Baudien op slechts anderhalf kilometer van de start woont is wel heel erg praktisch. Dus 10 minuten voor onze starttijd vertrekken we richting het centrum van Bolsward.
We starten keurig op tijd. En al snel halen we de eerste stempels in Harlingen en Franeker. Na Holwerd en Dokkum, en uiteraard de bekende Poeisz-appel bij Bartlehiem, staat Marco met warm eten klaar bij een kruispunt vlak voor het dorpje Wyns. Er staat macaroni op het menu! Prima krachtvoer voor de rest van de tocht.
Wanneer we ’s middags langs de Harnzer Feart weer Bolsward binnenfietsen staat Baudien ons al op te wachten. Baudien woont hier bijna aan de route, dus we lopen met haar mee voor een kleine pauze en een kleine bevoorrading. Met volle bidons, verse bananen krijgen we nog een droge worst toegestopt, en wagen we ons aan de zuidelijke ronde van de tocht.
Na Sneek en Ijlst worden we tegen vier uur gespot in Sloten door Carin, de moeder van Patrick. Die zit thuis in Limburg met Omrop Frylân op de televee en ziet ons toevallig voorbijkomen.
De wind haalt wat aan en na Oudemirdum, bij de beruchte Ijselmeerdijk, hebben we toch flink aanpoten om Stavoren te bereiken. Patrick raakt hier zelfs een tijdje vast in een hoestbui, wat onbedoeld ook heel veel kracht kost. Toch zien we een paar uur later weer de contouren van Bolsward verschijnen. De laatste paar bochten, de laatste paar kilometer en dan… finished! En ook hier staat Baudien ons op te wachten, met bloemen!
