Een langgekoesterde wens staat gepland voor de komende prachtige zomerse dagen: wadlopen naar Ameland! Helaas moet Baudien vanwege een operatie aan haar enkel afzeggen. Lopen op krukken gaat op het moment al lastig, laat staan een urenlange tocht door het waddenslijk.
’s Morgens rijden Patrick, Jan en Raoul eerst naar Oentsjerk om Margryt op te halen. We moeten namelijk voor 10 uur onze bagage bij een transportbedrijf in Holwerd brengen, zodat die dat met de boot naar ons hotel kan brengen. Zo gezegd, zo gedaan. De tassen zijn gelabeld en wel afgegeven en pas om 15:30 uur hoeven we ons te melden voor de wadlooptocht.
Genoeg tijd om onze onfortuinlijke achterblijver even te voorzien van een ziekenbezoekje. We rijden naar Bolsward en zoeken Baudien thuis op. Na even chillen aan de picknicktafel gaan we met z’n allen naar het centrum van Bolsward om even wat te eten. We gaan lunchen bij Grandcafe De Wijnberg.
Na een heerlijke lunch brengen we Baudien weer thuis en rijden we daarna door naar de Holwerder pier. Om half vier dienen we ons te melden bij restaurant Land en Zeezicht, aan het eind van de pier vlakbij de veerboot naar Ameland. We blijken mooi op tijd te zijn, want pas rond vier uur zullen we begeleid door meerdere wadloopgidsen de tocht starten.
Om vier uur lopen verschillende, meestal wat oudere, mannen met stokken ons voor. In een aantal groepen van in totaal zo’n 50 deelnemers vertrekken we en lopen eerst een stukje terug langs de pier. Vervolgens lopen we parallel aan de zeedijk een stuk door het slijk. Steeds dieper zakken we weg in de glibberige blauwgrijze drek. Ter hoogte van Ternaard geeft de gids aan dat we nu daadwerkelijk zullen beginnen aan de oversteek van zo’n 8 km, en we lopen steeds verder het wad op.
Een paar uur later komt Ameland voor het oog steeds dichterbij. De gids verteld ons dat we aan de rechterkant van het eiland zullen aankomen, bij de hoogste plaats van het Oerd, waar tevens een uitzichtplaats is. De grond aan de voeten wordt steeds vaster en net na zeven uur lopen we Ameland op. Via een smal paadje lopen we naar boven, naar het uitzichtpunt.
Daarna steken we het duingebied over zodat we schoenen en voeten kunnen wassen in de Noordzee. Liefhebbers mogen tegen geringe betalen daarna ook plaatsnemen op een platte kar achter een tractor. Deze brengt je dan naar één van de duinovergangen aan het Noordzeestrand.
Omdat wij op zich vandaag wel genoeg gelopen hebben besluiten we mee te rijden tot aan de duinovergang bij het dorpje Buren. Vanaf daar lopen we in 20 minuutjes naar ons overnachtingsadres: Hotel De Klok dat zich midden in het dorp bevindt.
Na inchecken blijkt dat we twee verschillende kamers hebben, elk aan de andere kant van het hotel. Raoul en Jan nemen de kamer boven. Patrick en Margryt hebben een kamer in een bijgebouw van het hotel, voorbij de eetzaal. Inmiddels is het al halverwege de avond, maar hebben we nog geen fatsoenlijk avondmaal gehad. We brengen de tassen naar onze kamers, springen kort even onder de douche en gaan daarna opzoek naar een bord warm eten.
Direct naast het hotel bevind zich op de driesprong in het dorp een gelijknamig eetcafé. Omdat het al tegen tienen is vragen we eerst even of de keuken nog geopend is en we nog warm eten mogen bestellen. Geen enkel probleem! We nemen plaats op het door parasols overdekte terras en bestellen ieder wat te drinken en elk een bord eten.
Ondanks een prachtige overtocht naar het eiland en tot nu toe uitstekend weer, slaat het weer langzaam om en begint het te hozen. Nadat de kroegbaas al diverse keren de parasols van onder af heeft uitgedeukt vanwege het opgevangen water, wil hij graag zijn spullen heel houden in inpakken. Hij vraagt ons of we de avond binnen zouden willen voortzetten, en we verhuizen naar binnen.
Een paar drankjes later, en een leeg viltje voor de afwezige Baudien, is het ook voor ons tijd om een warm bed op te zoeken.
De volgende morgen staan we mooi op tijd op en verzamelen we ons in de ietswat gedateerde eetzaal van het hotel. Wat zullen we vandaag eens gaan doen? Het weer is enorm opgeknapt sinds de stortbuiten van gisteravond. Even Googlen leert ons dat we kunnen gaan strandzeilen en we reserveren voor de middag. Bij de lokale fietsverhuur reserveren we telefonisch een paar fietsen, die ze over een paar uurtjes wel kunnen afleveren bij ons hotel. Prima!
We stappen op de fiets en rijden naar een kiosk. Hier kopen we een kaartje om Baudien te sturen. Even schrijven, posten en weer door!
Rond het middaguur komen we aan bij Strand Nes. We gaan even wat drinken bij strandhuis Sjoerd op het Noordzeestrand. Omdat we goed ontbeten hebben rammelt de maag nog niet direct, dus nemen we heel beschaafd een gebakje als lunch. En je bent natuurlijk niet écht op Ameland geweest als je niet de lokale likeur hebt geproefd. Voordat we weer op de fiets stappen bestellen en nuttigen wuh dus vier Nobeltjes. Voor de duidelijkheid: één per persoon; we moeten nog rijden!
We komen aan bij Ameland Adventure op het Noordzeestrand nabij Nes. Hier zullen we gaan strandzeilen. Na een korte veiligheidsinstructie en het verstrekken van helmen mogen we een kart uitzoeken en ons insnoeren met de verschillende riempjes. Eerst mogen we over een kort parcours wat rondjes oefenen, maar als dat allemaal goed gaat en vertrouwd lijkt mogen ook een stuk verder het verder verlaten strand op.
Na een uurtje intensief scheuren zit onze tijd er helaas op en moeten we de karts afstaan voor de volgende groep. We lopen terug terug naar de fietsen en fietsen door de duinen richting Hollum, het dorp bekend van de rood-wit gestreepte vuurtoren.
Aangekomen bij de vuurtoren willen we natuurlijk ook even boven kijken. Alsof we gisteren nog niet genoeg gelopen hebben, mogen we nu de 236 treden van deze 55 meter hoge vuurtoren bedwingen. Een hele klim, maar bovenaan maakt het uitzicht alles goed!
Na deze klim voelt het ontbijt al lang als verleden tijd en willen we eigenlijk wel wat gaan eten. De terrasjes van de eetgelegenheden rondom de vuurtoren zitten flink vol, dus fietsen we door de duinen weer een stukje terug. Bij Strandpaviljoen Ballum stappen we af en gaan we wat eten.
Wanneer we het eten op hebben is er eigenlijk nog net even tijd over om een duik in de Noordzee te nemen. Margryt en Jan hadden voor deze gelegenheid al zwemkleding meegenomen en kleden zich om. Patrick en Raoul bewaken het fort en blijven achter bij het paviljoen.
Via een paar zeer sterk geurende poelen op het strand lopen Jan en Margryt naar de Noordzee en nemen een frisse duik. En wel erg fris, want het windje zorgt ervoor dat het eigenlijk net niet aangenaam is. Snel keren ze terug en kleden zich weer om.
Het is tijd om terug te keren. We fietsen door de duinen terug naar Nes, waar we aan de voet van de pier de gehuurde fietsen weer kunnen inleveren. Dan nog een paar honderd meter lopen naar de terminal, waar we een half uurtje op de boot moeten wachten.
Omdat we gistermorgen Margryt van huis hebben gehaald, brengen we haar nu ook weer terug en rijden richting Oentsjerk. Eigenlijk hebben we allemaal nog wel wat honger, dus kruipen we in Oentjerk nog even de kroeg in voor een vette hap en een biertje om deze prachtige trip af te sluiten.
En dan zit het er op. Een paar fantastisch mooie dagen. Prachtige weer, nog mooiere vrienden. Helaas dat Baudien niet mee kon naar het eiland, maar deze trip gaat zeker een keer in de herhaling. En dan met zijn vijven!