Patrick heeft een paar dagen vakantie over en komt graag langs voor een rondje Noord-Nederland. Om het vakantiegevoel hoog te houden verblijft Patrick in Hotel Van der Valk in Drachten.
Omdat Jan overdag bij Margryt helpt met het klussen in hun nieuwe huis, en Patrick overdag nog een aantal andere adresjes bezoekt spreken we ’s avonds af. We gaan lekker uit eten in Leeuwarden. Vanwege de klusserij moet Margryt vanavond helaas afhaken, maar dat halen we een ander moment wel weer in.
Jan pikt Patrick rond half zes op bij zijn hotel en daarna halen we Raoul om vervolgens door te rijden naar Leeuwarden. Baudien rijdt op eigen gelegenheid naar Leeuwarden. We parkeren aan de Wijbrand de Geeststraat omdat we straks ook nog een Escape Room zullen spelen aan de Emmakade, en lopen vervolgens richting het restaurant. Baudien stuurt al een berichtje dat ze er net is.
Aangekomen bij het restaurant lijkt het van buiten een beetje duister. Overal kleden, waterpijpen en sportschooltypjes. Heel benieuwd wat dit gaat worden. Binnen worden we echter uiterst vriendelijke ontvangen door de eigenaar. Deze blijkt, zo komt later ter sprake, in de zelfde straat opgegroeid te zijn als Raoul.
We nemen plaats en krijgen uitleg over de mogelijkheden van dit voornamelijk Afghaanse restaurant. Omdat we allemaal nog nauwelijks ervaring hebben met de Afghaanse keuken stelt de meneer voor ons verschillende gangen met een brede selectie aan verschillende smaken te willen serveren. Uitstekend!
In verschillende rondes krijgen we allerlei gerechtjes. Koude, warme, vlees en groente. Veel voor ons onbekende smaken, maar het eten is er heerlijk!
Na de laatste ronde lopen we naar de Emmakade, waar we een Escape Room zullen gaan spelen bij Escape Room 058. Bij aankomst herkent Baudien het grote statige pand van haar stage als doktersassistente. Bij binnenkomst zien we in dit bedrijvenverzamelpand op de routewijzer Escape Room 058 staan op de bovenste verdieping. We lopen in de grote hal alle trappen op, en blijken daar nog via een klein trapje verder omhoog te kunnen. We zijn nog niet eens begonnen, en het is nu al spannend.
We kloppen op de deur waar het logo van Escape Room 058, en bij reactie geven we aan dat we kamer The Cabin hebben gereserveerd. De spelleider verteld dat juist die kamer, zich helemaal beneden, in de kelder bevind 😀 Dus alle trapjes weer af. Beneden aangekomen vinden we een kelderdeur, maar ook daar is het nog even zoeken waar we nu exact moeten zijn. We wachten wel even in de centrale hal.
Een paar minuten later komt de spelleidster al weer aangesneld en neemt ons via verschillende gangen mee naar een ruimte wat verder weg in de kelder.
Na uitleg, het inleveren van telefoons (want valsspelen mag niet) mogen we The Cabin binnen. Het blijkt een erg leuke en uitdagende kamer te zijn. Het thema is een drugshol in de Zuid-Amerikaanse jungle. Uiteraard verklappen we hier niet al te veel, maar na bijna 50 minuten weten we de kamer succesvol uit te spelen!
Omdat Baudien de auto helemaal bij de Oldehove geparkeerd heeft, en we haar als blonde schone niet helemaal alleen lopend de stad door willen sturen, besluiten we Baudien die kant op te vergezellen. Maar als je dan toch door het bruisend centrum van Leeuwarden loopt, kun je net zo goed nog even een drankje doen met z’n allen. Op de Nieuwstad duiken we nog even Kelder65 in om na te borrelen van de leuke avond.
We lopen nog even met Baudien mee naar naar auto en keren daarna zelf ook weer terug naar Drachten.
In november is het dan eindelijk zover: Patrick krijgt de sleutel van zijn nieuwe appartement in Nederweert, pal tegenover de door hem zo geliefde ijssalon Florence 😀
Uiteraard willen we allemaal het huisje komen kijken, dus na wat klussen, verven en inrichting is de kerstvakantie een uitstekend moment om met de groep naar Limburg te komen. We spreken ’s avonds af bij de Mac in Joure en na een vlugge maaltijd gaan we die kant op. Omdat Raoul de volgende avond weer naar huis moet, rijden we in twee auto’s, richting Limburg. Net na negen uur rijden we Nederweert binnen.
Uiteraard krijgen we bij binnenkomst allereerst een rondleiding. Voor de meesten is dit het eerste bezoek aan Patrick zijn nieuwe appartement. Omdat we elkaar alweer een tijdje niet gezien hebben, hebben we veel bij te praten. We belanden dan ook al gauw in de kleine uurtjes, verspreiden de meegenomen luchtbedjes door Patrick’s hele huisje en kruipen onder de wol.
De volgende morgen lopen Baudien en Raoul naar de overkant van de weg waar bakkerij Broekmans zit voor verse broodjes! Lekker! We kunnen lekker rustig aan doen, want pas aan het eind van de morgen vertrekken we voor onze middagactiviteit.
We rijden naar Valkenburg want voor vanmiddag 17:00 uur hebben we een Escape Room geboekt. Omdat het nu pas rond het middaguur is en we nog alle tijd hebben gaan we eerst even lekker lunchen bij La Piazza. Dit restaurantje ligt aan de rand van het centrum van Valkenburg, aan de bekende driesprong richting de Cauberg.
Na de lunch lopen we door het centrum van Valkenburg op zoek vermaak voor de middag. Wanneer we aan de andere kant het centrum weer uitlopen zien we bij een uitbater van een kabelbaan richting de kasteelruïne diverse affiches hangen. Ook één van lasergamen. In de mergelgrotten. Vet! Op zich hebben we nog zat tijd, dus gauw naar binnen en vragen naar de mogelijkheden.
De mevrouw van A GoGo Valkenburg vertelt dat ze voor de groep van 14:00 uur nog plaats heeft. Dat is al over een half uur. Prima! We hebben nog even geduld en mogen dan meelopen de grotten in. Na een flinke wandeling komen we in de donkere grotten aan bij een klein primitief kantoortje. Hier krijgen we speluitleg:
We gaan lasergamen in de mergelgrotten van Valkenburg. Er is een flinke ruimte in gebruik, dus we kunnen met een leuke groep van 15 deelnemers meedoen. Ok, wij zijn maar met z’n vijven. Al gauw wordt duidelijk wie de andere 10 zijn. Een groep fanatieke gameverslaafde koters met een paar moeders er bij 😀 Gezellig! Onderweg in het spel zullen er mijnen liggen, maar ook een verborgen ‘kist’. Schiet je daar op, dan komt er random een power-up of een bom uit. We krijgen de laserpakken aangemeten en mogen beginnen.
Al snel blijkt het spel nog fanatieker gespeeld te worden dan we dachten. Een aantal wat oudere jongens van een jaar of 12 rennen onvermoeibaar ons achterna. Het is maar goed dat het lekker koel is onder de grond. Pfff….
Na een paar potjes komen we een half uur later weer terug. De scores worden bekend gemaakt. We doen leuk mee, maar moeten het ook afleggen tegen de fanatieke jongens! Goed gedaan allemaal!
Op de terugweg duiken we een restaurantje in voor een kop koffie met wat lekkers. Dat gaat er wel in na deze onverwachte sportieve uitspatting. En dan op naar Mystery House Valkenburg, dat hier om de hoek zit. Bijna twee jaar geleden waren we hier ook voor onze aller eerste Escape Room. Omdat die toen zeer goed was bevallen zijn we erg benieuwd naar de volgende! Toen kon Raoul er helaas niet bij zijn, maar deze keer is Raoul ook van de partij!
Net als in 2015 is het ontvangst bij Mystery House in hun jaren 70 huiskamer, waar je op een gameconsole uit die periode Pong kan spelen. Uiteraard op bijpassende beeldbuistelevisie!
We worden opgehaald en krijgen een korte uitleg over de kamer “The Zodiac Letter”. Telefoons inleveren, 60 minuten speltijd, en go!
We spelen een prachtige kamer. Het als The Lost Flight die we in 2015 hier in Valkenburg speelden, blinkt ook The Zodiac Letter uit in diversiteit, complexiteit, afwerking, etc. Wat een leuk spel! En ondanks dat we met zijn vijven zijn hebben we er behoorlijk werk aan om onze door alle puzzels en raadsels heen te werken. Maar het lukt! Met een ruime twee minuten over ontvluchten we de kamer!
’s Avonds rijden we aan de rand van Valkenburg via de Plenkertstraat de heuvels in. We gaan eten bij Gasterij Koningswinkelhof. Een chique tent op een prachtige locatie halverwege een heuvel met uitzicht over het oude Valkenburg.
Na het eten rijden we weer terug naar Patrick’s huisje. Omdat Raoul vanavond nog naar huis moet rijden is het wel prettig om een beetje op tijd uit Nederweert te kunnen vertrekken. Baudien blijkt de volgende dag ook nog een planningstechnische uitdaging te hebben, en besluit daarom alvast met Raoul terug te rijden naar Friesland. Zo gezegd, zo gedaan! Raoul en Baudien keren huiswaart, en Jan en Margryt blijven nog een nachtje logeren bij Patrick.
Nog vol met adrenaline van The Zodiac Letter jeuken de handjes om ook nu nog even door te spelen. Margryt weet dat er diverse Escape Room spelletjes voor op de telefoon bestaand. Downlooien!
De spelletjes blijken soms erg pittig. En ze worden door de levels heen ook steeds lastiger. Daarnaast wordt het natuurlijk ook steeds later, en vallen de eerste slachtoffers 😀 Maar gauw op bed!
Als we de volgende morgen het ontbijt achter de kiezen hebben en we aangekleed en opgefrist zijn, gaan ook Jan en Margryt weer onderweg naar het Hoge Noorden. Ze pakken de spullen in en krijgen voor onderweg en het thuisfront nog wat lekkers mee. Luste gij vloai?!?
Een langgekoesterde wens staat gepland voor de komende prachtige zomerse dagen: wadlopen naar Ameland! Helaas moet Baudien vanwege een operatie aan haar enkel afzeggen. Lopen op krukken gaat op het moment al lastig, laat staan een urenlange tocht door het waddenslijk.
’s Morgens rijden Patrick, Jan en Raoul eerst naar Oentsjerk om Margryt op te halen. We moeten namelijk voor 10 uur onze bagage bij een transportbedrijf in Holwerd brengen, zodat die dat met de boot naar ons hotel kan brengen. Zo gezegd, zo gedaan. De tassen zijn gelabeld en wel afgegeven en pas om 15:30 uur hoeven we ons te melden voor de wadlooptocht.
Genoeg tijd om onze onfortuinlijke achterblijver even te voorzien van een ziekenbezoekje. We rijden naar Bolsward en zoeken Baudien thuis op. Na even chillen aan de picknicktafel gaan we met z’n allen naar het centrum van Bolsward om even wat te eten. We gaan lunchen bij Grandcafe De Wijnberg.
Na een heerlijke lunch brengen we Baudien weer thuis en rijden we daarna door naar de Holwerder pier. Om half vier dienen we ons te melden bij restaurant Land en Zeezicht, aan het eind van de pier vlakbij de veerboot naar Ameland. We blijken mooi op tijd te zijn, want pas rond vier uur zullen we begeleid door meerdere wadloopgidsen de tocht starten.
Om vier uur lopen verschillende, meestal wat oudere, mannen met stokken ons voor. In een aantal groepen van in totaal zo’n 50 deelnemers vertrekken we en lopen eerst een stukje terug langs de pier. Vervolgens lopen we parallel aan de zeedijk een stuk door het slijk. Steeds dieper zakken we weg in de glibberige blauwgrijze drek. Ter hoogte van Ternaard geeft de gids aan dat we nu daadwerkelijk zullen beginnen aan de oversteek van zo’n 8 km, en we lopen steeds verder het wad op.
Een paar uur later komt Ameland voor het oog steeds dichterbij. De gids verteld ons dat we aan de rechterkant van het eiland zullen aankomen, bij de hoogste plaats van het Oerd, waar tevens een uitzichtplaats is. De grond aan de voeten wordt steeds vaster en net na zeven uur lopen we Ameland op. Via een smal paadje lopen we naar boven, naar het uitzichtpunt.
Daarna steken we het duingebied over zodat we schoenen en voeten kunnen wassen in de Noordzee. Liefhebbers mogen tegen geringe betalen daarna ook plaatsnemen op een platte kar achter een tractor. Deze brengt je dan naar één van de duinovergangen aan het Noordzeestrand.
Omdat wij op zich vandaag wel genoeg gelopen hebben besluiten we mee te rijden tot aan de duinovergang bij het dorpje Buren. Vanaf daar lopen we in 20 minuutjes naar ons overnachtingsadres: Hotel De Klok dat zich midden in het dorp bevindt.
Na inchecken blijkt dat we twee verschillende kamers hebben, elk aan de andere kant van het hotel. Raoul en Jan nemen de kamer boven. Patrick en Margryt hebben een kamer in een bijgebouw van het hotel, voorbij de eetzaal. Inmiddels is het al halverwege de avond, maar hebben we nog geen fatsoenlijk avondmaal gehad. We brengen de tassen naar onze kamers, springen kort even onder de douche en gaan daarna opzoek naar een bord warm eten.
Direct naast het hotel bevind zich op de driesprong in het dorp een gelijknamig eetcafé. Omdat het al tegen tienen is vragen we eerst even of de keuken nog geopend is en we nog warm eten mogen bestellen. Geen enkel probleem! We nemen plaats op het door parasols overdekte terras en bestellen ieder wat te drinken en elk een bord eten.
Ondanks een prachtige overtocht naar het eiland en tot nu toe uitstekend weer, slaat het weer langzaam om en begint het te hozen. Nadat de kroegbaas al diverse keren de parasols van onder af heeft uitgedeukt vanwege het opgevangen water, wil hij graag zijn spullen heel houden in inpakken. Hij vraagt ons of we de avond binnen zouden willen voortzetten, en we verhuizen naar binnen.
Een paar drankjes later, en een leeg viltje voor de afwezige Baudien, is het ook voor ons tijd om een warm bed op te zoeken.
De volgende morgen staan we mooi op tijd op en verzamelen we ons in de ietswat gedateerde eetzaal van het hotel. Wat zullen we vandaag eens gaan doen? Het weer is enorm opgeknapt sinds de stortbuiten van gisteravond. Even Googlen leert ons dat we kunnen gaan strandzeilen en we reserveren voor de middag. Bij de lokale fietsverhuur reserveren we telefonisch een paar fietsen, die ze over een paar uurtjes wel kunnen afleveren bij ons hotel. Prima!
We stappen op de fiets en rijden naar een kiosk. Hier kopen we een kaartje om Baudien te sturen. Even schrijven, posten en weer door!
Rond het middaguur komen we aan bij Strand Nes. We gaan even wat drinken bij strandhuis Sjoerd op het Noordzeestrand. Omdat we goed ontbeten hebben rammelt de maag nog niet direct, dus nemen we heel beschaafd een gebakje als lunch. En je bent natuurlijk niet écht op Ameland geweest als je niet de lokale likeur hebt geproefd. Voordat we weer op de fiets stappen bestellen en nuttigen wuh dus vier Nobeltjes. Voor de duidelijkheid: één per persoon; we moeten nog rijden!
We komen aan bij Ameland Adventure op het Noordzeestrand nabij Nes. Hier zullen we gaan strandzeilen. Na een korte veiligheidsinstructie en het verstrekken van helmen mogen we een kart uitzoeken en ons insnoeren met de verschillende riempjes. Eerst mogen we over een kort parcours wat rondjes oefenen, maar als dat allemaal goed gaat en vertrouwd lijkt mogen ook een stuk verder het verder verlaten strand op.
Na een uurtje intensief scheuren zit onze tijd er helaas op en moeten we de karts afstaan voor de volgende groep. We lopen terug terug naar de fietsen en fietsen door de duinen richting Hollum, het dorp bekend van de rood-wit gestreepte vuurtoren.
Aangekomen bij de vuurtoren willen we natuurlijk ook even boven kijken. Alsof we gisteren nog niet genoeg gelopen hebben, mogen we nu de 236 treden van deze 55 meter hoge vuurtoren bedwingen. Een hele klim, maar bovenaan maakt het uitzicht alles goed!
Na deze klim voelt het ontbijt al lang als verleden tijd en willen we eigenlijk wel wat gaan eten. De terrasjes van de eetgelegenheden rondom de vuurtoren zitten flink vol, dus fietsen we door de duinen weer een stukje terug. Bij Strandpaviljoen Ballum stappen we af en gaan we wat eten.
Wanneer we het eten op hebben is er eigenlijk nog net even tijd over om een duik in de Noordzee te nemen. Margryt en Jan hadden voor deze gelegenheid al zwemkleding meegenomen en kleden zich om. Patrick en Raoul bewaken het fort en blijven achter bij het paviljoen.
Via een paar zeer sterk geurende poelen op het strand lopen Jan en Margryt naar de Noordzee en nemen een frisse duik. En wel erg fris, want het windje zorgt ervoor dat het eigenlijk net niet aangenaam is. Snel keren ze terug en kleden zich weer om.
Het is tijd om terug te keren. We fietsen door de duinen terug naar Nes, waar we aan de voet van de pier de gehuurde fietsen weer kunnen inleveren. Dan nog een paar honderd meter lopen naar de terminal, waar we een half uurtje op de boot moeten wachten.
Omdat we gistermorgen Margryt van huis hebben gehaald, brengen we haar nu ook weer terug en rijden richting Oentsjerk. Eigenlijk hebben we allemaal nog wel wat honger, dus kruipen we in Oentjerk nog even de kroeg in voor een vette hap en een biertje om deze prachtige trip af te sluiten.
En dan zit het er op. Een paar fantastisch mooie dagen. Prachtige weer, nog mooiere vrienden. Helaas dat Baudien niet mee kon naar het eiland, maar deze trip gaat zeker een keer in de herhaling. En dan met zijn vijven!
Patrick komt over vanuit Limburg om Jan te supporten bij deze editie van de fietselfstedentocht. Patrick logeert bij familie Bouma in Drachten, dus dat betekent ’s ochtends vroeg opstaan, de spullen inpakken, Jan zijn fiets op de auto en op naar Bolsward. Raoul doet ook mee en start een uurtje later. Misschien dat we hem ook nog treffen vandaag…
Om 06:53 wordt er gestart en begint Jan aan de tocht der tochten op de fiets. Ondertussen rijdt Patrick een stukje voorbij Bolsward naar Schettens voor de eerste plaats van aanmoediging.
Hierna raken Patrick en Jan elkaar even kwijt. Tegen de tijd dat Jan is Holwerd aankomt blijkt Patrick geappt te hebben dat hij weer op de macaroni-plaats van vorig jaar zal gaan staan. Toen we in 2015 met z’n drietjes fietsten stond Marco vlak na Bartlehiem klaar met een flinke pan macaroni. Deze keer geen macaroni door Marco en/of Margryt want die staan dit pinksterweekend op de camping.
Jan rijdt door richting Dokkum en wordt onderweg bijgehaald door Raoul die bijna een uur later gestart is. Samen fietsen ze door naar Dokkum. Direct na de stempelpost op de Markt in Dokkum treft Jan oud klasgenootje Susanne, die voor de gelegenheid het moment even vastlegt op foto:
Raoul pakt het hoge tempo weer op en rijdt zelf verder. Via Burdaard fietst ook Jan weer door, nog een klein stukje, en dan zal Patrick dus aan de kant van de weg staan. Maar met de Poeisz-appel bij Bartlehiem nog niet eens achter de kiezen blijkt Jan niet op alleen Patrick af te fietsen. Ook Margryt blijkt gekomen te zijn. Wat een leuke verrassing! En die camping dan? Daar bleken Marco en Margryt de vorige avonds laat nog vertrokken te zijn vanwege verwacht slecht weer. Ondertussen bleek er al stiekem contact met Patrick te zijn over deze actie 😀 #lol #suprise! Margryt rijdt vandaag met Patrick mee om Jan op verschillende plaatsen langs de route aan te moedigen.
Na de stempel in Leeuwarden is het eerst lunchtijd in de Prinsentuin. Hier staan Marjan en de kinderen vrijwel altijd met een bord warme macaroni klaar.
Sneek is de eerstvolgende plaats waar Patrick en Margryt zullen staan. Maar ook later in Oudemirdum staan ze direct na de stempelpost weer trouw te wachten. Wat een gezelligheid zo!
De laatste tussentijdse stop van Patrick en Margryt is in Hindeloopen. Ze staan te wachten in het smalle straatje de Nieuwe Weide, hét straatje met het bruggetje, voor een laatste aanmoediging. Nog maar 20km! Binnen een uur zit het er op!
Om kwart voor zeven is het dan eindelijk zo ver. Twaalf uur na de start, en met 240 kilometer in de beentjes rijdt Jan Bolsward weer binnen! Patrick en Margryt staan met bloemen klaar en de medaille kan in ontvangst worden genomen!
Deze editie van ons vriendenuitje vindt plaats in Groningen. Omdat Raoul en Bertha net een weekje de gelukkige ouders zijn van de pasgeboren Jelmer, en daar op dit moment genoeg drukte gaan hebben, gaat Raoul deze keer niet met ons mee.
We spreken rond de middag af bij ons verblijf van de komende nacht namelijk BudGett Hostels, aan de rand van het centrum in Groningen. Baudien is er als eerste, Margryt komt met de trein, en al gauw daarna komen ook Patrick en Jan aan bij het hostel.
We checken in en brengen onze spulletjes naar onze knusse kamer van nog geen 4×3 meter. Dan is het eerst lunchtijd.
Hiervoor lopen we het centrum in en duiken bij De Drie Gezusters naar binnen. We bestellen en lekkere lunch en hebben direct een hoop bij te praten.
Hierna lopen we na een klein stukje centrum naar de partkeergarage . Dag centrum, daag Martinitoren, misschien tot morgen! Wij gaan even een klein stukje rijden richting de buitenkant van de stad.
Al van een flinke afstand is de 37 meter hoge klimtoren Excalibur zichtbaar. Voor vanmiddag staat een sportieve uitspatting gepland. We gaan klimmen! Gelukkig niet de Excalibur toren, maar we gaan wel wandklimmen bij het bijbehorende klimcentrum Bjoeks.
Na al deze sportiviteit hebben we wel zin in wat eten. We rijden terug naar het centrum en we gaan Mexicaans eten bij Cantina Mexicana aan de Vismarkt. We krijgen een knus tafeltje helemaal achterin de schemerige kelder waar we elke heerlijke gerechtjes krijgen voorgeschoteld! #nomnom
Voor na het eten hebben we een Escape Room gepland. Deze zit (begin 2016 nog wel) op het Ebbingekwartier/Boterdiep dus lopen we die kant op. Echter na een paar stappen op de Vismarkt besluit Patrick de zojuist genuttigde maaltijd terug te geven aan de natuur. Hij is niet helemaal stabiel en kiest ervoor om dan maar terug te lopen naar het hostel. Baudien, Margryt en Jan lopen nog een stukje met Patrick mee richting het hostel, en lopen daarna door naar het Ebbingekwartier.
Daar aangekomen is niet direct duidelijk waar we moeten zijn. Het open terrein is nauwelijks verlicht en er staat slechts een 20-voets zeecontainer. Een jonge bebaarde meneer staat vlakbij deze container en dan blijkt dat hij de beheerder is van de Escape Room. En de zeecontainer, dat ís de Escape Room. Na een korte speluitleg mogen we naar binnen. Het blijkt een heel minimalistische en donker kamer te zijn. Een half uurtje later is het spel uitgespeeld en stappen we enigszins teleurgesteld weer naar buiten. Ach, we hebben hem uitgespeeld, en we hebben ons vermaakt, maar we hebben ook zeker uitdagender kamers gespeeld.
We lopen met z’n drietjes terug naar het hostel en vergezellen de inmiddels half slapende Patrick op het knus (lees: zeer compact) ingerichte kamertje met twee stapelbedden. Pyjama’s aan, tandjes poetsen, en oant moarn!
De volgende morgen staan we op en kunnen we direct inpakken. We hebben hier geen ontbijtmogelijkheden en hebben bedacht dat we eens een Ikea-ontbijtje gaan proberen aan de Sontweg.
Na het keurig afgemeten ontbijtje keren we terug naar het centrum van Groningen, waar we net na twaalven bij het bekende koffiehuisje CoffeeUnited aan de Herestraat een bakkie leut gaan halen. We nemen boven plaats in de woonkamer en kunnen uitkijken over het winkelend publiek.
De koffie is op! Op naar Gronings trots: de bijna 100 meter hoge Martinitoren aan de Grote Markt. Dit is één van de meeste bekende toeristische attracties van het hoge Noorden, en aangezien wij nu toeristen in Groningen zijn, kunnen wij deze toren natuurlijk niet overslaan.
Bij de VVV er tegenover halen we toegangsbewijsjes die onderaan de toren gescand worden. En dan kan de beklimming van de ruim 250 treden beginnen. Na 129 treden komen we op 30 meter hoogte aan op de Klokzolder. Hier hangen de oudste klokken van de Martinitoren, waarvan de grote Salvatorklok van bijna 8 ton een indrukwekkende diameter heeft van ruim 2 meter! #BIM #BAM!
Via de Klokomloop komen we aan op de eerste trans. Hier kun je op 40 meter hoogte over de stad uitkijken.
Met lood in de schoenen lopen we het laatste stuk trap op. 251 treden en 56 meter boven de stad komen we aan in het achtkantige deel van de toren. Hier sta je op de hoogte van de wijzerplaten. De open bouwstijl, in combinatie met wind en een fris temperatuurtje zorgen ervoor dat het verblijf hier niet erg aangenaam is. Brrrrr.
We kunnen we vanaf deze plaats even naar Raoul en Bertha zwaaien die op dit moment verblijven in het hotel naast het UMCG. Zwaai zwaai!
We lopen de nauwe trap weer terug naar beneden en hebben inmiddels berehonger gekregen. Baudien weet een geschikt adresje aan de andere kant van het centrum. We gaan even lunchen bij Croissanterie Pigalle in de Stoeldraaierstraat. We lopen het vrij grote eethuis binnen waar opvallend veel dozen met sinaasappels staan. Dus bestellen we naast een paar broodjes uiteraard ook verse jus d’ orange.
Genoeg hoogte gezien vandaag. Nu is het tijd voor wat meer diepgang. We gaan de speurneus uithangen en volgens traditie een Escape Room spelen. Gisteravond kon Patrick helaas niet meedoen, dus gaan we het vandaag wel met z’n viertjes proberen.
Hiervoor rijden we naar de Sontweg (bekend van IKEA en Coolblue) en vinden aan de kop van een recent wooncomplex The Escape Hunt Experience. We gaan naar binnen en vragen, omdat we niet gereserveerd hebben, naar de mogelijkheden. Als we willen kunnen we direct starten met de kamer Engels Familiedrama. Dat komt goed uit! #gogogo
Na we ook deze kamer succesvol binnen de tijd hebben opgelost is het tijd om afscheid te nemen. Het Grunn invasie uitje zit er weer op. We zetten Baudien af bij haar eigen auto. Margryt stapt weer op de trein richting Hurdegaryp en Patrick en Jan rijden weer naar Drachten, waar Patrick nog een nachtje blijft logeren.
Patrick bezoekt weer eens het hoge Noorden en we besluiten een dagje te gaan zeilen. Eerder waren we al eens te gast bij Sailingcenter Langweer, en ook deze keer huren we hier een polyvalk voor een gezellige zeiltocht.
Patrick is de avond te voren al naar Drachten gekomen en logeert bij Jan. Patrick woont inmiddels alweer ruim een jaar in Limburg. En ook Jan is al een jaar niet meer werkzaam bij Liudger. Om even herinneringen op te halen aan de plaats ‘waar het allemaal begon’ kijken we even bij de nieuwbouw van Liudger.
En natuurlijk spieken we ook even naar binnen bij ons oude systeembeheerkantoortje, op dit moment nog het domein van Raoul en kornuiten, waar we zowaar nog een bedankje van Margryt aantreffen 😀
De volgende ochtend rijden Jan en Patrick richting Joure waar ze Margryt bij haar schoonouders oppikken.
Raoul kan pas later komen omdat er eerst nog een cementvloertje bij zijn huis gestort wordt, en Baudien appt dat de zeebeentjes er alvast klaar voor zijn 😀
Wel kan Baudien slechts tot 15:00 uur meevaren, omdat ze die middag nog andere verplichtingen heeft. Maar daarom passen we de route daarop aan. Geen probleem!
Baudien parkeert de auto bij het Van der Valk hotel in Sneek, waar wij haar met de auto oppikken. Later zullen we met de boot hier langskomen, zodat Baudien dan weer op tijd naar huis kan. Maar nu rijden we eerst met z’n viertjes naar Langweer, waar we net als vorige keer een bootje huren bij Sailingcenter.
De trossen los! Deze keer willen we wat meer van de wereld zien. We gaan daarom een ronde richting het Snekermeer varen. We steken de Langweerder Wielen over en passeren de bekende hoge en lage brug bij de A7 die hier vlak achterelkaar liggen. Via de Goaiingaryptster Puollen komt het Snekermeer al in zicht.
We hebben broodjes en wat drinken meegebracht en meren aan bij een van de kleine eilandjes onder Terherne. Hier gaan we even aan wal voor een korte picknick. Daarna steken we het Sneekermeer over richting de Houkesloot. Inmiddels laat Raoul weten dat het cement storten boven verwachting snel ging, en hij opzich ook nog wel een stukje zou willen meevaren. We moeten toch naar Sneek omdat we Baudien daar weer moeten afzetten… dus meet us in Sneek, en neem wat te drinken mee a.u.b.!
Net voor Sneek slaan we linksaf (bakboord voor deze piraten) en varen we langs de vele bootverhuurders en andere watersportbedrijven uiteindelijk door de tunnelbrug onder de A7 door. Nog een klein stukje, dan rechtsaf, en dan zijn we bij het parkje achter hotel Van der Valk. En inderdaad, daar staat inmiddels Raoul ook te zwaaien. Raoul komt met gekoelde biertjes aan boord, en we nemen afscheid van Baudien die met eigen auto nu weer naar huis gaat.
Wij varen rechtdoor en via de Wâldfeart komen we aan op de Stadsgracht in het centrum van Sneek. Het is vrij druk met andere bootjes, maar uiteindelijk mogen wij ook links de brug door, vlak voor de overbekende Sneker Waterpoort met zijn twee spitse torentjes.
We varen richting het westen Sneek weer uit en willen net buiten de stad op De Geau de zeilen weer hijsen. Echter blijkt de wind te zijn gaan liggen, dus dobberen we met hulp van het buitenboordmotertje langzaam richting Ijlst.
Bij Ijlst aangekomen blijkt de brug in de hoofdroute niet meer bediend te worden. Dan maar vlak voor het elfstedenstadje linksaf. De zeilen strijken en op het motertje tuffen we onder de platte bruggen en langs de woonwijken het stadje weer uit. Nog even onder de weg richting Hommerts door, en dan kunnen we eindelijk weer proberen te zeilen.
We hadden bedacht na afloop nog even gezellig ergens wat te gaan eten, dus gaan we op de telefoontjes opzoek naar een stekkie waar we kunnen reserveren. Inmiddels meldt Baudien dat ze thuis ook weer klaar is en eventueel ook mee kan eten! Na enig zoeken en bellen reserveren we voor over een uurtje in Sneek. Dan hebben wij nog net tijd de boot terug te varen en kunnen we dan die kant opkomen.
Via de Brekken en de Langweerder Vaart komen we al zeilend weer aan op de Langweerder Wielen. Die steken we overdwars over en we komen mooi op tijd weer aan bij de haven van Sailingcenter. De boot weer in het vak, even opruimen en schoonmaken, en dan op naar Sneek!
We hebben voor 19:00 uur gereserveerd bij restaurant Cook & Ny. Het is een vrij nieuw tapasrestaurant aan Oosterkade in Sneek. We krijgen achterin een compact tafeltje toebedeeld en ook Baudien heeft ons snel gevonden. We bestellen elk diverse gerechtjes. Maar hoewel smaken verschillen zitten er iedere ronde eigenlijk wel gerechtjes bij die echt niet lekker zijn.
Zoute salade? Koud en halfgaar vlees? We zijn dit vrij snel beu en melden dit iedere keer aan de bediening. Waar we een eerste keer nog lichtelijk werden afgewimpeld met ‘de kok vindt dat het goed bereid is, en smaken verschillen helaas’, blijkt een volgende ronde de ober het zelf ook even geproefd te hebben en het met ons eens te zijn dat dat niet uitgeserveerd had mogen worden. Er wordt toegezegd dat we de nieuwe gegeten gerechtjes niet hoeven te betalen en kosteloos een nagerecht mogen uitzoeken.
Misschien had de kok zijn dag niet, want recensies van andere bezoekers lijken verder prima. Zelf vinden we het op deze manier niet direct een aanrader. Gelukkig hadden wij het er niet minder gezellig om! Baudien keert terug naar Bolsward. Raoul brengen we terug naar zijn auto bij de Van der Valk, en Margryt zetten we weer af in Joure! Het was gezellig! Tot een volgende keer!
Al enige tijd, ook nog als collega’s, werd er gesproken over eens gezamenlijk de fietselfstedentocht te rijden. Uiteindelijk werd 2015 het jaar dat het zou moeten gebeuren. Raoul besluit, vanwege de waarschijnlijk geringe snelheid van de anderen, toch bij voorkeur zelf te rijden. Baudien zal de overnachting vooraf verzorgen en bij het passeren van Bolsward en bij de finish klaar staan.
Dat betekent dat Patrick, Margryt en Jan met z’n drietjes gaan fietsen. Na wekenlange training gaan we de avond vooraf eerst nog even een goede bodem leggen samen met aanhang in restaurant De Walrus in Sneek.
Na het eten gaat de fietsploeg mee naar huize Baudien en Jorrit. Door het hele huis zijn keurige bedjes klaargelegd en we gaan vroeg onder de wol. Een goede nacht draaien, voor de komende intensieve dag!
De volgende morgen staat Baudien al vroeg in de keuken. Melk koken voor de Brinta van Jan en Margryt, broodjes smeren voor Patrick, koffie zetten, etc. Met een goed ontbijt achter de kiezen is het tijd om naar de start te gaan. Dat Baudien op slechts anderhalf kilometer van de start woont is wel heel erg praktisch. Dus 10 minuten voor onze starttijd vertrekken we richting het centrum van Bolsward.
We starten keurig op tijd. En al snel halen we de eerste stempels in Harlingen en Franeker. Na Holwerd en Dokkum, en uiteraard de bekende Poeisz-appel bij Bartlehiem, staat Marco met warm eten klaar bij een kruispunt vlak voor het dorpje Wyns. Er staat macaroni op het menu! Prima krachtvoer voor de rest van de tocht.
Wanneer we ’s middags langs de Harnzer Feart weer Bolsward binnenfietsen staat Baudien ons al op te wachten. Baudien woont hier bijna aan de route, dus we lopen met haar mee voor een kleine pauze en een kleine bevoorrading. Met volle bidons, verse bananen krijgen we nog een droge worst toegestopt, en wagen we ons aan de zuidelijke ronde van de tocht.
Na Sneek en Ijlst worden we tegen vier uur gespot in Sloten door Carin, de moeder van Patrick. Die zit thuis in Limburg met Omrop Frylân op de televee en ziet ons toevallig voorbijkomen.
De wind haalt wat aan en na Oudemirdum, bij de beruchte Ijselmeerdijk, hebben we toch flink aanpoten om Stavoren te bereiken. Patrick raakt hier zelfs een tijdje vast in een hoestbui, wat onbedoeld ook heel veel kracht kost. Toch zien we een paar uur later weer de contouren van Bolsward verschijnen. De laatste paar bochten, de laatste paar kilometer en dan… finished! En ook hier staat Baudien ons op te wachten, met bloemen!
In de meivakantie van 2015 besluiten we Patrick op te zoeken in Limburg en daar iets leuks te gaan ondernemen. Helaas kan Raoul niet van de partij zijn, dus reizen Margryt, Jan en Baudien af naar…
Deze kaart met de planning voor de komende dagen wordt meegenomen. Althans een scherpe variant hiervan. Bovenstaande bewerkte foto krijgt de groep doorgestuurd van Jan. Het is namelijk nog een kleine verrassing wat we in Limburg gaan doen.
Op de reis naar het Zuiden proberen de dames al één en ander aan informatie bij Jan te ontfutselen, maar tot aan aankomst bij Patrick blijft het raadsel cryptisch. We houden de spanning er in 😀
De eerste hint is dat we niet bij Patrick overnachten, maar nog een stukje door mogen. We pikken Patrick op bij zijn ouderlijk huis, en halen daarna eerst even een paar boodschapjes voor de komende dagen #hallojumbo
Een half uurtje zuidelijker rijden we het dorpje Jabeek binnen. Midden in het kleine dorpje parkeren we de auto naast een voormalige authentiek Limburgs boerderijtje. Weer een raadsel opgelost: VHB blijkt de locatie van overnachting te zijn en we melden ons bij B&B Het Vliegend Hert, nabij Brunssum. De overvriendelijke en zeer enthousiaste eigenaar Léon wijst ons de weg naar het ruime appartement, waarna we onze tassen binnen brengen.
Maar we moeten verder. Er staat nog een adresje voor vandaag op de routekaart. MHV staat er bij. De groep heeft nog niets door, maar organisator/quizmaster Jan geeft aan dat we wederom wat zuidelijker zullen gaan. Een half uurtje later rijden we Valkenburg binnen en mogen we ze auto parkeren op het overvolle Walramplein. Via de De Guascostraat lopen we richting het centrum. Aan het eind van de straat aan de linkerkant branden een paar fakkels richting een brandtrap. Hier moeten we zijn, maar verder staat er weinig aangegeven. We lopen de brandtrap op en via een overloop komen we bij een deur op de eerste verdieping van wat later de oude bioscoop blijkt te zijn.
Binnen worden we vriendelijk en in stijl welkom geheten. Pas nu heeft iedereen door wat we gaan doen. We zijn bij Mystery House Valkenburg, die sinds deze week de eerste Escape Room van Valkenburg heeft geopend! #spannond Omdat we keurig op tijd zijn mogen we even plaatsnemen in de jaren 70 stijl ingerichte woonkamer. Margryt en Patrick spelen daar een origineel potje Pong op een originele beeldbuis.
Op de afgesproken tijd haalt Rik, één van de eigenaren, ons op. Hij legt uit dat we ons bevinden in de oude bioscoop van Valkenburg. Het pand heeft jarenlang ongebruikt leeg gestaan in afwachting van een nieuwe koper. Hij, en zijn compagnon Andre, die op dit moment aan het bouwen is aan de tweede kamer, hebben recent het pand weten over te nemen en zijn, met hun achtergrond als theaterdecorbouwer, aan de slag gegaan om ruimte voor ruimte deze bioscoop om te bouwen naar verschillende Escape Rooms. Recent is de eerste kamer opengegaan, en wij zijn officieel de zevende groep die het spel gaan spelen.
We gaan de kamer “The Lost Flight” spelen waarbij de verhaallijn is gebaseerd op de eerste vrouwelijke ondekkingsreizigster Amelia Earhart, die als eerste vrouwelijke pilote de Atlantische Ocean overvloog. Echter bij een volgende vlucht, een reis rond de wereld raakt het vliegtuig zoek. Onze taak om te ontdekken wat hier gebeurd is.
Een grote staartklok wordt geopend, en voormalig bioscoopconciërge Edigius Theodorus Lumière, spreekt ons toe voor een openingswoord. We mogen de kamer in en beginnen ons allereerste Escape Room avontuur. Het idee van dit spel is dat je voor 60 minuten wordt opgesloten in een kamer. De deur gaat op slot. Binnen de kamer bevinden zich voorwerpen, aanwijzingen en puzzels die uiteindelijk zullen leiden tot de vindplaats van de sleutel. Wanneer je met die sleutel de kamer binnen het uur weer weet te verlaten heb je gewonnen.
Ondanks al onze inspanning weten we deze fantastisch goed ingerichte kamer niet uit te spelen binnen een uur. Eigenaar Rik komt ons bevrijden, en legt uit dat we slechts enkele puzzels verwijderd waren van de sleutel. Helaas, niet gelukt, maar wat was het spannend en wat hebben we een enorme lol gehad!
In het donker rijden we terug naar ons appartementje in Jabeek. De eigenaar van de B&B vertelt trots dat hij in de aangrenzende ruimte een eigen brouwerij genaamd “De Maar” heeft, en slijt ons graag een aantal flesjes van de door hem zo geliefde Witte Juffer. Zijn huisgebrouwen bovengistend biertje.
Hoewel de biertjes toch niet helemaal in de smaak vallen, maken we het tot in de kleine uurtjes gezellig.
De volgende morgen mogen we ons melden in de ontbijtruimte. Eigenaren Léon en Maria hebben een uitgebreid ontbijtbuffetje klaargezet. Er wordt verse koffie gezet, er wordt naar gekookte eitjes gevraagd. Het ontbreekt werkelijk aan niets!
Na het ontbijt pakken we onze spullen in en maken we ons klaar voor de volgende stop. BPZ staat er op de routekaart. Waar de vorige codes sloegen op een afkorting een locatie + plaats, zou onze volgende doel een plaats met een Z moeten zijn. Die blijken er niet zoveel te zijn in Limburg. Sterker nog, we worden de Belgische grens over gedirigeerd, op naar Zutendaal.
De code blijkt de staan voor Blotevoetenpad Zutendaal. We gaan wandelen. Op blote voetjes. Kriebel kriebel. Aan het begin van het pad kunnen we nog lachen 😀
Tijdens het blotevoetenpad komen we allemaal verschillende omgevingen en ondergronden tegen. Zand, modder, kurk, kiezels, watervalletjes, maar ook een ijskoude sloot van een halve meter diep #yikes!
Met inmiddels weer droge en opgewarmde voetjes keren we terug naar Nederland, en rijden we net als gisteravond naar het stadje Valkenburg. Voor de middag hebben we opnieuw een sportieve activiteit staan. We gaan namelijk grotbiken. Oftewel op een mountainbike de mergelgrotten van de Sibbergroeve door.
Na uitgebreide instructie over veiligheid en communicatie, er blijken recent een paar Belgen een paar dagen vermist te zijn geraakt in een vergelijkbare grot, mogen we een helm opzetten, het zadel van de fiets op hoogte stellen en de fietsverlichting aandrukken. De groep van zo´n 15 deelnemers dient allemaal aan te sluiten bij de leidster. En iedere paar minuten roept zij de naam van diegene die achteraan fietst. Omdat mergelgrotten nogal dempen dient iedere fietser deze naam door te geven naar achteren. En wanneer de achterste is bereikt, meldt die “Compleet” via de omgekeerde weg weer terug naar voren.
Patrick is vanwege zijn grote mond onvrijwillige vrijwilliger, dus al na een paar minuten horen we Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick. Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet!
Na 10 kilometer in de rondte gefietst te hebben keren we terug bij het startpunt. De tijd vliegt. Waar we eerst het idee hadden om nog in Valkenburg te gaan eten, besluiten we nu alvast weer een uurtje terug te rijden. Dat scheelt na het eten een uur rijden, en we moeten ook nog terug naar Friesland.
Via internet komen we op het spoor van een restaurantje in Roermond. We komen aan bij het stationsplein en gaan eten bij tapasrestaurant ’t Roerpotje. Na diverse gangen en een lekker toetje rijden we terug naar Nederweert.
We zetten Patrick thuis af bij zijn ouders, code FVN, oftewel Familie Vossen Nederweert. Nog een laatste kiekje voor het nageslacht en dan stappen de Friezen weer in de auto. Wat was dit een fantastisch leuk uitje. Een volle agenda, maar de tijd is voorbij gevlogen! En Patrick, we komen je gauw weer eens opzoeken.
Nadat Patrick voor de zomer al bij Liudger vertrok, was het na de zomer Jan die een andere uitdaging besloot aan te gaan. Na bijna 10 jaar ambtenarij was het tijd voor wat nieuws. En bij een vertrek hoort een afscheid!
Ondanks dat Patrick inmiddels was (terug)verhuisd naar Limburg, was dit een reden om ‘even’ terug te keren naar het hoge Noorden. Aan het eind van de werkdag wordt Jan opgepikt een meegenomen naar een nog even onbekende bestemming. Het moet natuurlijk een verrassing blijven. Na een half uurtje over de A7 komen we aan bij op een industrieterrein in Groningen. We gaan paintballen! Uiteraard is Jan de Sjaak en mag (lees: wordt onder lichte bedreiging verzocht om) het roze konijnenpak te dragen.
Na een paar pittige potjes schieten is het tijd om op te frissen, de verf uit de haren te wassen en ons gereed te maken voor het deel twee. Hiervoor rijden we naar de binnenring van Groningen en lopen naar Mexicaans restaurant Four Roses. We hebben er heerlijk gegeten. En hoewel dit is georganiseerd als afscheid, voelt dit als een begin. Een nieuwe werkgever, en nieuwe uitdaging, een paar collega’s minder, maar een paar vrienden er bij!
Jan is nog geen paar dagen werkzaam bij zijn nieuwe werkgeven SoHosted, als Raoul visite krijgt op kantoor systeembeheer. Vakkundig en doeltreffend pleegt Margryt muiterij op de werkplek, binnen no-time is zelf het Start Menu van de computer omgetoverd tot een vrouwelijker variant.
Het roze Start Menu daar komen we dan ook wel weer overheen. Maar dat met de Splitfant op de achtergrond ook nog eens Jan’s favoriete koperdraadwokkel wordt verminkt is er helemaal geen weg meer terug.
