De vakantie inluiden!

Hoewel Patrick en Raoul hun vakanties er alweer op hebben zitten, moet de anderen er nog aan beginnen. Door de geplande vakanties zit er helaas even geen uitgebreid uitje in dit keer. Maar niet getreurd, dan maken we er gewoon een leuke avond van. We spreken af bij de McDrek in Joure om vanaf daar te carpoolen richting onze eetlocatie.

Patrick komt voor deze gelegenheid even helemaal over uit Limburg en Raoul, Jan en Margryt carpoolen vanuit Drachten. Baudien komt van de westkant, dus die rijdt op eigen gelegenheid naar Joure. Tegen zessen zijn we compleet en ondanks de 36 graden, kruipen we elkaar knus aan in Patricks airconditioned FoFo en rijden we naar Terherne.

We gaan eten bij hipster foodbar Picknickers, aan het Sneekermeer. Omdat we niet veel tijd hebben bestellen we snel: vijfmaal de rundvleesburger met Friese frietjes! Na de overheerlijke burger hebben we nog net even voor een nagerechtje: Aardbeitjes met merengue, pannacotta en een flinke hap watermeloen! Lekker hoor!

We moeten gaan. Het is inmiddels 19:00 uur, en we moeten nog naar Wolvega waar we voor 19:30 de eerste Escape Room van deze avond hebben geboekt. #gogogo Hoewel je volgens de reserveringsbevestiging 10 minuutjes van te voeren aanwezig dient te zijn, zullen we dat net niet gaan redden. Maar als inmiddels redelijk ervaren spelers verwachten we ook niet heel lang voor introductie nodig te hebben.

Exact om half acht parkeren we de auto voor de Van der Valk in Wolvega en lopen we de lobby in. Direct worden we vriendelijk ontvangen door de spelleiders die ons meenemen naar een ruimte op de eerste verdieping. Er wordt vriendelijk doch dringend verzocht waardevolle spullen op te bergen in een aanwezig kluisje, waarna we meelopen naar de ingang van het spel.

De spelleider geeft aan dat we in twee losse groepjes het spel zullen starten. Als alles goed gaat komen we in de loop van het spel weer bij elkaar. Hij vervolgt zijn uitleg met een intro van het thema van de kamer. Een overijverige piccolo van het lokale hotel wordt in verband gebracht met een aantal verdachte omstandigheden op de werkvloer. De piccolo verbergt zich steeds vaker in zijn werkkamer, waar mogelijk aanwijzingen zijn te vinden voor zijn merkwaardige gedrag. De piccolo is zojuist begonnen aan zijn werkronde, wat betekent dat we exact één uur zijn kamer kunnen doorspitten. Aan ons de vraag of we er binnen die tijd achter kunnen komen wat er aan de hand is.

Zoals gevraagd splitsen we ons op in twee groepjes. Patrick, Margryt en Jan beginnen links in het bagagedepot. Raoul en Baudien starten in de koelcel. We spelen het uitdagende spel met vijf minuten resttijd uit! Nice! Een mooi aangekleed spel, wel pittig, maar ook met diverse elementen die we nog niet eerder hadden zien in onze Escape Room carrière.

Met de dorst van een drachtig paard en droogterimpels op het voorhoofd begeven we ons na het spel naar het terras van de gastlocatie Van der Valk. Bier en water graag. Koud. Veel. En ijs! En nee, geen raketje, lieve bediende met je grapjes. Gewoon sorbets. Koud. Met ijs!

Na de uitstekende bediening eerder op de avond bij Picknickers, moeten we toch even wennen aan de wat stuntelige aanpak hier bij Van der Valk. Uiteindelijk komt er in twee pogingen toch het juiste drinken. En ondanks de inmiddels stevig ontdooide sorbets, is het ijs-vruchtensap-slagroom-mengsel dat hierna wordt bezorgd altijd nog kouder dan de omgevingstemperatuur. Dus welkom!

Na een klein uurtje chillen is het tijd om te gaan. Er staat nog een Escape Room op de planning. Begin dit jaar werden we in Leeuwarden na een spel getipt door eigenaar Feike, om ooit ook eens de kamer Las Vegas, in het dorpje De Blesse (nabij Wolvega) te gaan spelen. En aangezien we nu toch in Wolvega zijn, is het slechts 10 minuutjes rijden naar het altijd pitoreske o-zo onbekende De Blesse.

We parkeren bij partycentrum Pieter Poot, waar we ontvangen worden door de enthousiaste spelleider Mark. Mark heeft zich voor de gelegenheid gekleed in een fout casino-power-kaartspel-achtig jasje en we mogelijk meelopen naar de kelder van het partycentrum.

Mark legt uit dat we dit spel in twee afzonderlijke groepjes gaan starten. Flashback! Met achter eerdere Escape Rooms gespeeld te hebben, waarbij we steeds gezamenlijk startten, is dit nu het tweede spel op één avond waar we moeten splitten. We besluiten voor de zelfde groepjes te gaan als eerder, dus Jan, Margryt en Patrick linksaf en Raoul van Baudien rechts. Maar…

Het spel begint geblindeerd. Nog voor de ingang krijgen we elk een blinderingsbril op en mogen we in polonaise-stand klaar gaan staan. Elk groepje wordt door spelleider Mark naar een apart vertrek gebracht, en na een introductiewoord wat we te horen krijgen mogen we de brillen afzetten en beginnen.

Ook dit spel weten we binnen de tijd uit te spelen. We hebben iets meer dan drie kwartier nodig gehad voor dit toch erg uitgebreide spel. Veel puzzels, veel te doen, veel lol gehad! Ook zeker een dikke aanrader. Goeie tip van Feike dus, die als we dat Mark vertellen, hij aangeeft dat dat zijn baas is. En Feike dus in wezen zijn eigen Escape Room getipt heeft 😀 Oude profiteur! #justkidding

Van de streng toch rechtvaardige bardame van het partycentrum krijgen we nog de gelegenheid af te sluiten met een drankje. Waarschijnlijk was ze de luidruchtige zuipschuiten verderop op het terras al een beetje beu.

Daarna brengen we Baudien weer terug in Joure, en rijdt de rest via Drachten naar zijn eindbestemming. Patrick blijft nog een nachtje slapen aan de Ropta en keert de volgende ochtend weer terug naar zijn verre thuis.

Wat? Lopen? Wadlopen!

Een langgekoesterde wens staat gepland voor de komende prachtige zomerse dagen: wadlopen naar Ameland! Helaas moet Baudien vanwege een operatie aan haar enkel afzeggen. Lopen op krukken gaat op het moment al lastig, laat staan een urenlange tocht door het waddenslijk.

’s Morgens rijden Patrick, Jan en Raoul eerst naar Oentsjerk om Margryt op te halen. We moeten namelijk voor 10 uur onze bagage bij een transportbedrijf in Holwerd brengen, zodat die dat met de boot naar ons hotel kan brengen. Zo gezegd, zo gedaan. De tassen zijn gelabeld en wel afgegeven en pas om 15:30 uur hoeven we ons te melden voor de wadlooptocht.

Genoeg tijd om onze onfortuinlijke achterblijver even te voorzien van een ziekenbezoekje. We rijden naar Bolsward en zoeken Baudien thuis op. Na even chillen aan de picknicktafel gaan we met z’n allen naar het centrum van Bolsward om even wat te eten. We gaan lunchen bij Grandcafe De Wijnberg.

Na een heerlijke lunch brengen we Baudien weer thuis en rijden we daarna door naar de Holwerder pier. Om half vier dienen we ons te melden bij restaurant Land en Zeezicht, aan het eind van de pier vlakbij de veerboot naar Ameland. We blijken mooi op tijd te zijn, want pas rond vier uur zullen we begeleid door meerdere wadloopgidsen de tocht starten.

Om vier uur lopen verschillende, meestal wat oudere, mannen met stokken ons voor. In een aantal groepen van in totaal zo’n 50 deelnemers vertrekken we en lopen eerst een stukje terug langs de pier. Vervolgens lopen we parallel aan de zeedijk een stuk door het slijk. Steeds dieper zakken we weg in de glibberige blauwgrijze drek. Ter hoogte van Ternaard geeft de gids aan dat we nu daadwerkelijk zullen beginnen aan de oversteek van zo’n 8 km, en we lopen steeds verder het wad op.

Een paar uur later komt Ameland voor het oog steeds dichterbij. De gids verteld ons dat we aan de rechterkant van het eiland zullen aankomen, bij de hoogste plaats van het Oerd, waar tevens een uitzichtplaats is. De grond aan de voeten wordt steeds vaster en net na zeven uur lopen we Ameland op. Via een smal paadje lopen we naar boven, naar het uitzichtpunt.

Daarna steken we het duingebied over zodat we schoenen en voeten kunnen wassen in de Noordzee. Liefhebbers mogen tegen geringe betalen daarna ook plaatsnemen op een platte kar achter een tractor. Deze brengt je dan naar één van de duinovergangen aan het Noordzeestrand.

Omdat wij op zich vandaag wel genoeg gelopen hebben besluiten we mee te rijden tot aan de duinovergang bij het dorpje Buren. Vanaf daar lopen we in 20 minuutjes naar ons overnachtingsadres: Hotel De Klok dat zich midden in het dorp bevindt.

Na inchecken blijkt dat we twee verschillende kamers hebben, elk aan de andere kant van het hotel. Raoul en Jan nemen de kamer boven. Patrick en Margryt hebben een kamer in een bijgebouw van het hotel, voorbij de eetzaal. Inmiddels is het al halverwege de avond, maar hebben we nog geen fatsoenlijk avondmaal gehad. We brengen de tassen naar onze kamers, springen kort even onder de douche en gaan daarna opzoek naar een bord warm eten.

Direct naast het hotel bevind zich op de driesprong in het dorp een gelijknamig eetcafé. Omdat het al tegen tienen is vragen we eerst even of de keuken nog geopend is en we nog warm eten mogen bestellen. Geen enkel probleem! We nemen plaats op het door parasols overdekte terras en bestellen ieder wat te drinken en elk een bord eten.

Ondanks een prachtige overtocht naar het eiland en tot nu toe uitstekend weer, slaat het weer langzaam om en begint het te hozen. Nadat de kroegbaas al diverse keren de parasols van onder af heeft uitgedeukt vanwege het opgevangen water, wil hij graag zijn spullen heel houden in inpakken. Hij vraagt ons of we de avond binnen zouden willen voortzetten, en we verhuizen naar binnen.

Een paar drankjes later, en een leeg viltje voor de afwezige Baudien, is het ook voor ons tijd om een warm bed op te zoeken.

De volgende morgen staan we mooi op tijd op en verzamelen we ons in de ietswat gedateerde eetzaal van het hotel. Wat zullen we vandaag eens gaan doen? Het weer is enorm opgeknapt sinds de stortbuiten van gisteravond. Even Googlen leert ons dat we kunnen gaan strandzeilen en we reserveren voor de middag. Bij de lokale fietsverhuur reserveren we telefonisch een paar fietsen, die ze over een paar uurtjes wel kunnen afleveren bij ons hotel. Prima!

We stappen op de fiets en rijden naar een kiosk. Hier kopen we een kaartje om Baudien te sturen. Even schrijven, posten en weer door!

Rond het middaguur komen we aan bij Strand Nes. We gaan even wat drinken bij strandhuis Sjoerd op het Noordzeestrand. Omdat we goed ontbeten hebben rammelt de maag nog niet direct, dus nemen we heel beschaafd een gebakje als lunch. En je bent natuurlijk niet écht op Ameland geweest als je niet de lokale likeur hebt geproefd. Voordat we weer op de fiets stappen bestellen en nuttigen wuh dus vier Nobeltjes. Voor de duidelijkheid: één per persoon; we moeten nog rijden!

We komen aan bij Ameland Adventure op het Noordzeestrand nabij Nes. Hier zullen we gaan strandzeilen. Na een korte veiligheidsinstructie en het verstrekken van helmen mogen we een kart uitzoeken en ons insnoeren met de verschillende riempjes. Eerst mogen we over een kort parcours wat rondjes oefenen, maar als dat allemaal goed gaat en vertrouwd lijkt mogen ook een stuk verder het verder verlaten strand op.

Na een uurtje intensief scheuren zit onze tijd er helaas op en moeten we de karts afstaan voor de volgende groep. We lopen terug terug naar de fietsen en fietsen door de duinen richting Hollum, het dorp bekend van de rood-wit gestreepte vuurtoren.

Aangekomen bij de vuurtoren willen we natuurlijk ook even boven kijken. Alsof we gisteren nog niet genoeg gelopen hebben, mogen we nu de 236 treden van deze 55 meter hoge vuurtoren bedwingen. Een hele klim, maar bovenaan maakt het uitzicht alles goed!

Na deze klim voelt het ontbijt al lang als verleden tijd en willen we eigenlijk wel wat gaan eten. De terrasjes van de eetgelegenheden rondom de vuurtoren zitten flink vol, dus fietsen we door de duinen weer een stukje terug. Bij Strandpaviljoen Ballum stappen we af en gaan we wat eten.

Wanneer we het eten op hebben is er eigenlijk nog net even tijd over om een duik in de Noordzee te nemen. Margryt en Jan hadden voor deze gelegenheid al zwemkleding meegenomen en kleden zich om. Patrick en Raoul bewaken het fort en blijven achter bij het paviljoen.

Via een paar zeer sterk geurende poelen op het strand lopen Jan en Margryt naar de Noordzee en nemen een frisse duik. En wel erg fris, want het windje zorgt ervoor dat het eigenlijk net niet aangenaam is. Snel keren ze terug en kleden zich weer om.

Het is tijd om terug te keren. We fietsen door de duinen terug naar Nes, waar we aan de voet van de pier de gehuurde fietsen weer kunnen inleveren. Dan nog een paar honderd meter lopen naar de terminal, waar we een half uurtje op de boot moeten wachten.

Omdat we gistermorgen Margryt van huis hebben gehaald, brengen we haar nu ook weer terug en rijden richting Oentsjerk. Eigenlijk hebben we allemaal nog wel wat honger, dus kruipen we in Oentjerk nog even de kroeg in voor een vette hap en een biertje om deze prachtige trip af te sluiten.

En dan zit het er op. Een paar fantastisch mooie dagen. Prachtige weer, nog mooiere vrienden. Helaas dat Baudien niet mee kon naar het eiland, maar deze trip gaat zeker een keer in de herhaling. En dan met zijn vijven!