Escape Room Triathlon

En we hebben weer een date! Voor in de voorjaarsvakantie 2020 heeft Raoul een leuke planning bedacht. Helaas zal Baudien er niet bij kunnen zijn, omdat zij een vakantie heeft gepland naar Kaapverdië.

We spreken af bij Raoul thuis, waar we rond de klok van half elf verwacht worden. Margryt is er mooi op tijd, en ook Jan en Patrick (die opgepikt wordt bij Femke) zijn er vlot daarna.

Na even bijkletsen hebben Bertha en Raoul een uitgebreide brunch verzorgd. We kunnen rustig aan doen, want volgens Raoul hoeven we pas richting half twee te vertrekken. Na het een nog even een spelletje doen met Jorrit en Jelmer en dan vertrekken.

Raoul houdt de spanning er in, maar via de N381 gaan we richting Oosterwolde/Appelscha. Na ruim een half uur slaan we af en komen we uiteindelijk aan in het dorpje Sleen.

Hier spelen we de kamer “Plato o Plomo” in het thema van Colombiaanse drugskartels. Sigaren, sterke drank, een kaart van Colombia en kilo’s coke. Met 5 minuten resterend weten wij de code te kraken. En als bonus vinden we ook nog een extra sleutel voor de kas waarmee we een leuk geldbedrag buit maken.

Na een teamfoto stappen we weer bij Raoul in de auto en vertrekken we richting Emmen. Hier parkeren we nabij het centrum en lopen vervolgens richting het plein bij het oude Noorderdierenpark. Omdat we aan de vroege kant zijn gaan we kort voor een hapje en een drankje naar de chique tent Drommedaar. Twintig minuutje later keren we weer terug bij de buren van Emmen Escapes.

We worden verwelkomt door een enthousiaste hostess en mogen meelopen naar de eerste verdieping. Na een korte introductie. Er blijkt een lek te zijn in de organisatie van Dutch Intelligence Agency, en bij het binnenlopen van het Safe House gaat deze onmiddelijk in lock down modus. Kunnen wij hieruit ontsnappen? Ook deze tweede kamer spelen we uit, en zelfs met ruim 22 minuten resterend!

Van al die inspanning krijg je honger! We gaan eten bij Bodega Manolitos in Assen, en stappen in de auto! Jan had nog een paar Geocaching Travel Bugs in zijn zak die we onderweg plaatsen bij een TB Hotel. En dan op naar Assen. We parkeren in De Kolk en gaan lopend langs de (volgens Patrick) knuffelpalen) naar het tapasrestaurant.

Hier bestellen we allerlei lekkers. Van gehaktballetjes tot brood met aioli, en van koude biertjes tot calamaris met zure saus. #nomnom!

Als snel rijst het idee om de avond nog wat verder aan te kleden. Zou er een derde escape room open zijn vanavond? Assen: alles dicht of bezet, Groningen idem, maar dan blijkt Gorredijk nog plaats te hebben. Alleen geen personeel. Ze geven aan wel even rond te willen bellen, en houden ons op de hoogte. Binnen vijf minuten worden we teruggebeld: Bas komt opdraven, en wij zijn welkom om half 10. Nice!

Zo gezegd, zo gedaan, vlak voor half 10 arriveren we op het bedrijventerrein in Gorredijk bij Escape Room Plaza Gorredijk. Hier gaan wij de kamer “The Cave” spelen. Met een slagingspercentage van slechts 13% geeft onze host Bas aan dat het met recht een pittige kamer is.

Via een voorportaal weten we ons toegang te verschaffen tot de lift waarmee we afdalen naar de diepe grotten onder Gorredijk. Ondanks onze eerdere successen vandaag en het uitvoeren van vele puzzels horen we een uur later een donkere stem aftellen vanaf 10…. Game over!

Bas komt ons bevrijden en meld dat we zijn stukgelopen op de allerlaatste puzzel van deze kamer. Hij is zo aardig om de puzzel nog even uit te leggen, maar deze bleek dermate complex dat wij met deze tijdsdruk daar zelf echt niet waren uitgekomen. Helaas! Een leuke kamer, leuke ervaring, maar helaas geen eeuwige roem.

Na deze kamer keren we terug naar Drachten waar we welkom zijn voor een meet & greet met Femke, de nieuwe liefde van Patrick. We maken kennis, evalueren de dag nog even, maar keren dan tegen middernacht ook allemaal weer huiswaarts!

Verder met de stempelkaart!

Afgelopen zomer hebben we een Escape Room gespeeld in het Van der Valk Hotel in Wolvega. Toen we die succesvol hadden uitgespeeld kregen we een eerste stempelkaart op een kaartje met nog een aantal kamers van dezelfde organisatie. Dat smaakte direct al naar meer!

Ondanks de kerstdrukte en de jaarwisseling wisten we een gaatje te vinden! Zaterdag 29 december zou Patrick weer naar Fryslân komen, zodat we verder konden voor de ontbrekende stempels!

Patrick is rond lunchtijd al bij Jan aangekomen. Daarmee is er nog mooi even de gelegenheid voor een rondje Red Dead Redemption 2 uitvoerig bij te praten aangezien het jaarlijkse gameweekendje in het najaar er deze keer ook al bij was ingeschoten…

Na vieren meldt ook Margryt zich aan de Ropta en even later komt Raoul ons ophalen, pikken we Baudien op in Heerenveen en rijden dan door naar Wolvega. Vanavond willen we twee Escape Rooms gaan spelen, waarvan zich de eerste in het Van der Valk Hotel bevind. Logistiek wel zo praktisch om dan ook daar vooraf even te eten.

Middenin het vrij deftige restaurant staat ons tafeltje gereserveerd. We hebben ruim de tijd dus beginnen met een drankje en een voorgerechtje. Vanuit pure baldadigheid ontstaat het idee om het kunstkaartje wat op tafel staat, en standaard op geel staat ingesteld, aan te passen naar de kleurroulatiestand. Dat is toch veel feestelijker!?!

De bediening denkt daar iets anders over, loopt bij onze tafel langs, en klikt heel sneaky op een meegebrachte afstandsbediening, om het lichtje weer terug te zetten op de gele vaste stand. Het is dus blijkbaar niet helemaal de bedoeling dat één van de tafeltjes een afwijkende kleur voert.

In het half uurtje daarna herhaalt dit tafereel zich nog een paar keer. Wij de grootste lol, wat zijn we toch een belhamels, en de bediening zet steeds op de zelfde wannebe-stealth-mode het lichtje weer terug op geel. Totdat…

Wanneer het hoofdgerecht worst geserveerd ontstaat er wat onduidelijkheid over verschillende garingen van de bestelde mixed grills. De ene was rare, de andere medium besteld, maar de bediening bleek bij uitserveren hier niet van op de hoogte. Het eten kwam met wat strubbelingen uiteindelijk op tafel, maar waar was ons lichtje? Ons zo beminde kaarsje? Gestolen! Waarschijnlijk kon het autistisch brein van de bediening het ongewenste ‘kleurenspektafel’ van ons tafellichtje niet meer aan en was weghalen de enige optie.

Tegen de tijd dat het dessert wordt opgenomen krijgen we de vraag over verder alles naar wens is. How about no! Wij informeren bij deze voor ons nog nieuwe jongeman waarom onze tafel geen kaarsje heeft. Hij zal direct informeren waar deze is, en even later krijgen we het op geel ingestelde kaarsje weer op tafel.

Tijdens het dessert staat het kaarsje uiteraard binnen no-time weer op kleurenstand en wordt deze wederom weer een keer gereset door de bediening. Wanneer we uitgegeten zijn en aan tafel hebben betaald, zetten we het lichtje nog een laatste keer op kleur. Terwijl wij het restaurant verlaten loopt de hoofd bediening met een duidelijke zucht weer richting tafel. Geel was het. Geel is het. En geel zal het zijn! Maar beste bediening: als jullie eten wat interessanter was geweest, smaak had gehad, en was voorzien van een kilogram croutons, dan hadden we daaraan voldoende afleiding kunnen beleven. Eigen schuld, dikke bult 😀

Via de lobby lopen we naar boven en melden we ons keurig op tijd bij de spelleidster van vandaag. Na een korte opsomming van de spelregels krijgen we een zaklamp en een koffer mee, mogen we de deur door en is het spel begonnen. Binnen, we staan in een heel smal en klein halletje, openen we de koffer en deze blijkt een videoboodschap af te spelen. Het thema is een met Bond-like lasers beveiligde kluis, waarin naast geld en goud een enorme diamant ligt opgeslagen #gogogo

Met zeven minuten resterende speeltijd weten we, voorzien van kogelvrije vesten, de kluis te ontvluchten! Het is gelukt! Het was een redelijke kamer, niet al te complex, maar we delen allemaal het idee dat we hopen dat de tweede kamer deze avond wat avontuurlijker zal worden.

De bruizende (ahum) gezellige (ahum) lobby van de Van der Valk laten we gauw voor wat het is, en we besluiten alvast naar het immer pittoreske Paasloo te rijden waar over ruim anderhalf uur worden verwacht voor de tweede kamer. Aangekomen bij ’t Binnenhof in Paasloo worden we verwelkomt door een jonge gastvrouw wiens dienst er al op zat, maar ons toch laat plaats nemen voor een drankje.

Een uurtje later wordt ons interessante gesprek vriendelijk onderbroken door een meneer met een koffertje. De meneer legt uit dat normaliter hij de spelers meeneemt en dropt in het spel, en na afloop terugbrengt naar dit restaurant. Maar omdat het al laat is, en wij ook de laatste groep van de avond zijn, wij achter hem mogen aanrijden naar de spellocatie, zodat we na afloop vanaf daar zelf weer huiswaarts kunnen.

We nemen het bebloede koffertje in ontvangst, welke we met een cijferslot eerst nog moeten zien open te krijgen. Deze was niet zo moeilijk, de code was meegezonden in de reserveringsbevestiging. In de koffer ligt naast een aantal spelregels aan grote vleeshaken, een brief met een introductietekst.

We zullen een oude slagerij in het naburige Oldemarkt gaan betreden. Na brand en vermissingszaken lijkt het een onplezierig onderkomen waarbij de slager door omgeving en politie wordt verdacht.

Na vijf kilometer rijden komen we inderdaad in het pikkedonker aan in het dorpje Oldemarkt. Hier staat op straat een man in hevig bebloed slagersuniform ons op te wachten. Naam?! Gewicht?! Donor?! Doorlopen!

Binnen worden we dringend verzocht ons spoedig te voorzien van witte labjassen en ons daarna in het donker te laten vastketenen op verschillende plaatsen in de betegelde ruimte.

Na iets meer dan drie kwartier weten we het slachthuis te ontvluchten! We hebben het gehaald en zijn niet letterlijk slachtoffer geworden van de slager die volgens horen zeggen al onderweg was.

 

Het loopt even anders…

We waren druk aan het regelen om eens ergens halverwege Fryslân en Limburg elkaar te meeten. Misschien ook weer ‘ns met een overnachting, want ook dat was alweer een tijdje geleden. Dan zou dat uitstekend rond de Veluwe kunnen!

Helaas wanneer de afgesproken datum nadert blijkt Patrick door omstandigheden niet meer te kunnen deelnemen. Is dat even jammer… Maar als het niet door kan gaan, zien we elkaar pas mogelijk maanden later weer eens…

Een nieuw ideetje wordt geboren: Jan opent een losse groeps-app zonder Patrick en plaatst:

Hey, even een ideetje he? Ik vind het zo sneu voor Patrick dat hij nu moet afzeggen vanwege omstandigheden. Is het ook een idee om hem anders een flitsbezoekje te geven, om hem een hart onder de riem te steken als vrienden? Dus heen rijden, even samen (uitgebreid) eten, grouphug, en dan weer terug. Gewoon omdat het kan…? Ergens deze of volgende week gewoon op een doordeweekse dag ofzo?

En aangezien ik bijna jarig ben, vind ik dit ook wel een leuker alternatief dan bankhangen rond een plankje kaas #gogogo #spontaneideetjes+1 #ikwilwelrijden

Al snel sluit iedereen zich aan bij het idee, en wordt vrijdag 2 november gekozen. Om het verrassingseffect hoog te houden richting Patrick zal Jan zeggen dat hij toevallig voor zaken in de buurt is, en of ze niet even wat kunnen eten op een willekeurige (jaja) avond. Dat de rest van de groep andere intenties heeft is op dat moment nog niet bekend bij Patrick.

Zo gezegd zo gedaan: Raoul is met zijn leasebak de chauffeur van de avond en wanneer Jan is aangekomen, en daarna ook Bertha is thuisgekomen kunnen ze op weg naar Heerenveen. Daar staan Margryt en Baudien al klaar. Op naar het zuiden!

We zijn iets wat vertraagd. Om Patrick niet al te veel argwaan te laten krijgen wordt ook hij met wat oppervlakkige smoesjes vertraagd: eta 19:30. We willen vanwege de verrassing zelf namelijk net iets eerder bij ons eetadresje aankomen. Uiteindelijk komen we kwart over zeven aan in Wanroij, waar we een tafeltje hebben gereserveerd bij Bites Bij Ties.

Snel de auto parkeren, wat vanwege een volle parkeerplaats ook nog in een zijstraatje moet. En dan gauw naar binnen!

Op het moment dat we plaatsnemen aan tafel zien we ook Patrick het bezette parkeerterrein oprijden. Ook hij zal verderop in de straat een plekje moeten zoeken, en keert inderdaad terug. Maar dan valt daar iets op, en krijgen we binnen in het restaurant een appje:

Tja, de auto van Raoul… In Wanroij… Maar Jan zou toch even eten met Patrick? Toch? En dan komt de inmiddels toch al iets vermoedende Patrick binnen. Surprise!

Voor deze avond hebben we een “FantasTIESe avond genieten” geboekt. Volgens dit concept kun je voor een vast bedrag heel de avond van de kaart bestellen. De porties zijn dan wat kleiner dan je á la carte zou krijgen, maar hierdoor kun je ook wat meer variëren.

En met vijf personen met verschillende smaken komen er dus vele verschillende gerechtjes voorbij. Soepjes, broodsoorten, sate, pasta’s, vlees, voor ieder wat wils.

Halverwege de avond vraagt de groep zich af of er eigenlijk ook nog een activiteit gepland stond? Iets met een Escape Room misschien? Omdat we al wat later aten, en ook nog een terugreis voor de boeg hadden was hier eigenlijk geen rekening mee gehouden. Maar al snel komen we tot de conclusie dat niet escapen ook geen optie is. Google aan, en er blijkt op 20 minuten afstand een kamer in Uden te zijn. Eens vragen of ze nog open zijn…

Om half elf is er nog een plekje vrij. Oow… …in dat geval kunnen we nog rustig even een paar desserts snoepen en dan rustig die kant op rijden.

Bij Escape Room Uden worden we ontvangen in een vrij grote kantine. Er zijn nog diverse andere groepen aan het spelen of aan het nakeuvelen met een biertje. Wij zullen de kamer “De Bank” gaan spelen. Jassen mogen aan de kapstok, telefoons in de kluisjes, en we mogen meelopen door een gangenstelsel richting de spelkamer.

Het spel is ingericht rond het thema geld. Met ruim 6 minuten over weten we te ontsnappen! Yeah, we did it! Het was op zich wel een vermakelijke kamer, maar omdat hij vrij lineair opgebouwd was, stonden sommigen zo nu en dan wel op elkaar te wachten omdat er net niet genoeg te doen was voor vijf personen. Maar we hebben ons vermaakt, we zijn ontsnapt, dus een geslaagde avond!

We doen nog gauw even een drankje in de inmiddels verlaten kantine en daarna is het tijd om te vertrekken. Patrick moet nog drie kwartier naar het zuiden. De rest nog twee uurtjes naar het noorden!

Het was een zeer geslaagde spontane actie!

 

De vakantie inluiden!

Hoewel Patrick en Raoul hun vakanties er alweer op hebben zitten, moet de anderen er nog aan beginnen. Door de geplande vakanties zit er helaas even geen uitgebreid uitje in dit keer. Maar niet getreurd, dan maken we er gewoon een leuke avond van. We spreken af bij de McDrek in Joure om vanaf daar te carpoolen richting onze eetlocatie.

Patrick komt voor deze gelegenheid even helemaal over uit Limburg en Raoul, Jan en Margryt carpoolen vanuit Drachten. Baudien komt van de westkant, dus die rijdt op eigen gelegenheid naar Joure. Tegen zessen zijn we compleet en ondanks de 36 graden, kruipen we elkaar knus aan in Patricks airconditioned FoFo en rijden we naar Terherne.

We gaan eten bij hipster foodbar Picknickers, aan het Sneekermeer. Omdat we niet veel tijd hebben bestellen we snel: vijfmaal de rundvleesburger met Friese frietjes! Na de overheerlijke burger hebben we nog net even voor een nagerechtje: Aardbeitjes met merengue, pannacotta en een flinke hap watermeloen! Lekker hoor!

We moeten gaan. Het is inmiddels 19:00 uur, en we moeten nog naar Wolvega waar we voor 19:30 de eerste Escape Room van deze avond hebben geboekt. #gogogo Hoewel je volgens de reserveringsbevestiging 10 minuutjes van te voeren aanwezig dient te zijn, zullen we dat net niet gaan redden. Maar als inmiddels redelijk ervaren spelers verwachten we ook niet heel lang voor introductie nodig te hebben.

Exact om half acht parkeren we de auto voor de Van der Valk in Wolvega en lopen we de lobby in. Direct worden we vriendelijk ontvangen door de spelleiders die ons meenemen naar een ruimte op de eerste verdieping. Er wordt vriendelijk doch dringend verzocht waardevolle spullen op te bergen in een aanwezig kluisje, waarna we meelopen naar de ingang van het spel.

De spelleider geeft aan dat we in twee losse groepjes het spel zullen starten. Als alles goed gaat komen we in de loop van het spel weer bij elkaar. Hij vervolgt zijn uitleg met een intro van het thema van de kamer. Een overijverige piccolo van het lokale hotel wordt in verband gebracht met een aantal verdachte omstandigheden op de werkvloer. De piccolo verbergt zich steeds vaker in zijn werkkamer, waar mogelijk aanwijzingen zijn te vinden voor zijn merkwaardige gedrag. De piccolo is zojuist begonnen aan zijn werkronde, wat betekent dat we exact één uur zijn kamer kunnen doorspitten. Aan ons de vraag of we er binnen die tijd achter kunnen komen wat er aan de hand is.

Zoals gevraagd splitsen we ons op in twee groepjes. Patrick, Margryt en Jan beginnen links in het bagagedepot. Raoul en Baudien starten in de koelcel. We spelen het uitdagende spel met vijf minuten resttijd uit! Nice! Een mooi aangekleed spel, wel pittig, maar ook met diverse elementen die we nog niet eerder hadden zien in onze Escape Room carrière.

Met de dorst van een drachtig paard en droogterimpels op het voorhoofd begeven we ons na het spel naar het terras van de gastlocatie Van der Valk. Bier en water graag. Koud. Veel. En ijs! En nee, geen raketje, lieve bediende met je grapjes. Gewoon sorbets. Koud. Met ijs!

Na de uitstekende bediening eerder op de avond bij Picknickers, moeten we toch even wennen aan de wat stuntelige aanpak hier bij Van der Valk. Uiteindelijk komt er in twee pogingen toch het juiste drinken. En ondanks de inmiddels stevig ontdooide sorbets, is het ijs-vruchtensap-slagroom-mengsel dat hierna wordt bezorgd altijd nog kouder dan de omgevingstemperatuur. Dus welkom!

Na een klein uurtje chillen is het tijd om te gaan. Er staat nog een Escape Room op de planning. Begin dit jaar werden we in Leeuwarden na een spel getipt door eigenaar Feike, om ooit ook eens de kamer Las Vegas, in het dorpje De Blesse (nabij Wolvega) te gaan spelen. En aangezien we nu toch in Wolvega zijn, is het slechts 10 minuutjes rijden naar het altijd pitoreske o-zo onbekende De Blesse.

We parkeren bij partycentrum Pieter Poot, waar we ontvangen worden door de enthousiaste spelleider Mark. Mark heeft zich voor de gelegenheid gekleed in een fout casino-power-kaartspel-achtig jasje en we mogelijk meelopen naar de kelder van het partycentrum.

Mark legt uit dat we dit spel in twee afzonderlijke groepjes gaan starten. Flashback! Met achter eerdere Escape Rooms gespeeld te hebben, waarbij we steeds gezamenlijk startten, is dit nu het tweede spel op één avond waar we moeten splitten. We besluiten voor de zelfde groepjes te gaan als eerder, dus Jan, Margryt en Patrick linksaf en Raoul van Baudien rechts. Maar…

Het spel begint geblindeerd. Nog voor de ingang krijgen we elk een blinderingsbril op en mogen we in polonaise-stand klaar gaan staan. Elk groepje wordt door spelleider Mark naar een apart vertrek gebracht, en na een introductiewoord wat we te horen krijgen mogen we de brillen afzetten en beginnen.

Ook dit spel weten we binnen de tijd uit te spelen. We hebben iets meer dan drie kwartier nodig gehad voor dit toch erg uitgebreide spel. Veel puzzels, veel te doen, veel lol gehad! Ook zeker een dikke aanrader. Goeie tip van Feike dus, die als we dat Mark vertellen, hij aangeeft dat dat zijn baas is. En Feike dus in wezen zijn eigen Escape Room getipt heeft 😀 Oude profiteur! #justkidding

Van de streng toch rechtvaardige bardame van het partycentrum krijgen we nog de gelegenheid af te sluiten met een drankje. Waarschijnlijk was ze de luidruchtige zuipschuiten verderop op het terras al een beetje beu.

Daarna brengen we Baudien weer terug in Joure, en rijdt de rest via Drachten naar zijn eindbestemming. Patrick blijft nog een nachtje slapen aan de Ropta en keert de volgende ochtend weer terug naar zijn verre thuis.

Limburg, mei 2018

In de meivakantie van 2018 reizen we af naar Limburg. Helaas kan Margryt deze keer niet mee, en rijden Raoul, Jan en Baudien met z’n drietjes naar net zonnige zuiden.

’s Avonds net na het eten pikt Raoul met zijn knusse Opel Karl mini autootje Jan en pikken we Baudien op bij de carpool van de McDonalds in Joure. Doei Jorrit, daag Fryslân, op naar Nederweert!

Twee uurtjes later komen we rond negen uur aan in Nederweert. We slapen bij Patrick, dus tassen, jassen (niet nodig, want warm), luchtbedjes en beddengoed mee naar zijn huisje.

Uiteraard beginnen we met felicitaties, want Patrick is net 40 jaar geworden! Lokwinske, concratz en proficiat! Waarna we op een heerlijke custom made ijstaart van de overburen getraketeerd worden. Lekker!

Ook de rest van de avond vliegt voorbij als je veel te vertellen hebt en we nog een paar rondjes Forza 7 spelen. Het is mooi geweest, morgen weer vroeg op, dus de luchtbedjes worden opgepompt, de tandjes gepoetst en oant moarn!

De volgende morgen halen Raoul en Baudien verse croissants en bollen bij bakkerij Broekmans aan de overkant. Een goed ontbijtje kunnen we wel gebruiken, want om 10 uur moeten we ons namelijk melden in recreatiegebied De Ijzeren Man in Weert voor een inspannend vervolg van de morgen. We gaan namelijk boomklimmen! #spannond

Bij aankomst mogen we telefoons en sieraden inleveren, want veiligheid, waarna er klimgordels en helmpjes worden klaargelegd. We krijgen instructie van Lars: voetjes in de lussen, ophijsen, riemen aantrekken, helm op, en go!

Het Klimbos Weert heeft 4 verschillende parcours in de bomen gehangen, elk met oplopende moeilijkheidsgraad. Na een oefensessie met uitleg van de lifeline en een demo van de zip line beginnen we aan parcours 1. Vol goede moet hangen we al gauw in de bomen. Helaas speelt echter de hoogtevrees van Baudien op en moet ze afhaken. Echter, we hebben net van Lars geleerd dat afhaken pas aan het eind van het parcours kan, omdat het een doorlopende lifeline is. Óf je moet omgekeerd terug naar het begin. Omdat we nog maar op een kwart van dit parcours zitten besluiten we rechtsomkeert te maken zodat Baudien van het parcours kan, en de anderen hun weg weer kunnen vervolgen.

Twee uurtjes later dalen we af van parcours 4, we made it! In Weert pikken we een paar vers belegde broodjes op bij Doedels, waarna we terugrijden naar Patrick zijn huis. Zelf moet Patrick na een paar dagen buikgriep even rustig aan doen, maar na een soepje en veel cola is ook hij weer van de partij!

Het is bijna twee uur, en we stappen in de auto richting Ospel. Voor vanmiddag hebben we een paar Escape Rooms geboekt. We rijden een boerenerf op, en worden ontvangen op een groot terras waar we even mogen wachten tot de spelleider ons komt halen.

Als eerste spelen we de kamer “Investigate, Discover, Escape” die als verhaallijn een aantal wereldwijd gepleegde moorden heeft, waarvan de route achterhaalt moet worden. We krijg speluitleg en mogen beginnen.

Over de kamer heb ik een losse recensie geschreven: “Investigate, Discover, Escape”. Samengevat: het is een pittige kamer, met veel parallelle en diverse puzzels. Aankleding is prima, verhaallijn ook goed en ook voor een geoefend team als ons toch zeker uitdagend. Met nog ruim 2 minuten op de klok weten we de kamer te kraken!

Bij de lokale catering nuttigen we een hapje (uiteraard Limburgse vlaai) en een drankje, terwijl we uitzicht hebben op de koeienstallen. Een half uurtje nadat we de eerste Escape Room zijn ontvlucht worden we opgehaald voor de tweede kamer.

Nu spelen we “Night at the museum (3D)”. Ook deze kamer heeft een hoge moeilijkheidsgraad en volgens de website is er slechts een slagingspercentage van 28%. Na speluitleg door dezelfde dame betreden we het museum en beginnen met het spel.

Ook voor deze kamer heb ik een recensie uitgeschreven: “Night at the museum (3D)”. Hoewel de kamer veel en veelzijdige puzzels bevat, vinden we allemaal deze kamer minder leuk. Een aantal technische snufjes werken niet goed, sommige puzzels zijn heel leuk, maar anderen heel erg vergezocht. Ook de afwerking laat zo nu en dan te wensen over, en de verhaallijn is soms niet duidelijk. We spelen de kamer uit met bijna 7 minuten resttijd waar we dan gelukkig wel tevreden over zijn.

Het is mooi geweest hier in Ospel, op naar Nijwiertsj. Omdat ons diner-adresje pas vanaf zever uur gereserveerd kon worden gaan we eerst voor een ijskoud culinair bezoekje naar de beste ijssalon van Nederland: Ijssalon Florence.

De keuze is keuze, maar uit beschaafdheid, en het naderende diner, houden we het toch elk bij één riante ijscoupe. Op Patrick na, want die besluit vanwege de weeïge maag toch even te skippen.

Als we de ijsjes op hebben lopen we naar de overkant. Hier zit Mediterraans restaurant Diverso. Hoewel het gehuisvest is in een prachtig karakteristiek en goed onderhouden pand, nemen we buiten plaats. Het is prachtig weer, dus is het ook op het grote terras nog goed vertoeven. Hoewel het nog vrij rustig is wanneer we plaatsnemen, zijn we zeker niet de enigen met dit idee, want als al snel loopt het grote mooi aangekleden terras tot de laatste tafel vol met hongerige gasten.

Hoewel Jan en Patrick hier eerder eens heerlijk hebben gegeten van een avondvullend ’tafeltje vol’ arrangement, laat de tijd dit vandaag niet toe en kiezen we van de kaart. Vooraf nemen drie van ons een heerlijke rundercarpaccio. Patrick gaat voor een tomatensoepje.

Daarna smullen we ook enorm van elk verschillende hoofdgerechten. Diverse pasta’s, diverse soorten vlees. Het was heerlijk!

All good things come to an end! Zo ook dit bezoek in Limburg. Raoul, Baudien en Jan moeten nog even twee en een half uurtje terug sturen. dus de spulletjes in de auto, bye bye, zwaai zwaai! Via Joure waar Jorrit Baudien oppikt, rijden Raoul en Jan terug naar Drachten. Het zit er weer op! #next

Housewarming Oentsjerk

Exact een jaar na de housewarming bij Patrick in Nederweert, is het nu de tijd voor Margryt en Marco in Oentsjerk. Afgelopen maanden zijn zij druk aan het klussen geweest in hun nieuwe woning en het resultaat mag er zijn! De hoogste tijd voor een rondleiding, dus organiseert Margryt een housewarming voor ons!

Rond lunchtijd worden we verwacht. Bij aankomst krijgen we uiteraard allemaal een uitgebreide rondleiding met uitleg wat er zoal allemaal geklust is. Er heeft heel wat werk in gezeten, maar nu ook het houtkacheltje is geplaatst is het helemaal af.

Margryt heeft een prima lunch verzorgd waarna we rustig de tijd hebben om even bij de kletsen. Pas rond vier uur hoeven we in Dokkum te zijn waar we (uiteraard) weer een Escape Room gaan spelen. Mooi op tijd rijden we naar het Friese vestingstadje Dokkum. Aan de rand van Dokkum, bij de Holwerderweg zou het moeten zijn. We staan bij een flink bedrijvenverzamelpand en moeten even zoeken naar de ingang.

Binnen worden we verwelkomt door de aardige eigenaresse. Ze is heel erg benieuwd of wij al ervaring met het spelen van Escape Rooms hebben. Wanneer we vertellen er al een flink lijstje gehad te hebben wordt ze ergens een beetje zenuwachtig. Alsof het voor ons dan een makkie zou worden?

Na speluitleg mogen we de frisse kamer binnen. Naast de beperkte temperatuur voelt de kamer wat minimalistisch aan en blijken op verschillende plaatsen gebruikssporen zichtbaar die een aantal verborgen puzzels te vroeg verraden. Vrij vlot weten we ons door de lineaire verhaallijn over de geschiedenis van Dokkum heen te werken. Met ruim 16 minuten over weten we de deur te openen.

Margryt heeft voor het avondeten gereserveerd in het centrum. We parkeren ruim op tijd bij De Helling, en lopen via het voetgangersbruggetje het bolwerk op. Omdat we pas over een uur bij het eetadres hoeven te zijn willen we eerst nog even ergens wat drinken. Het eerste adres wat we aandoen heeft geen behoefte aan klandizie, en verder ziet het er wat verlaten uit. Dit zal deels te maken hebben met het winterseizoen en bijbehorende buitentemperaturen. Brrrrr!

Na een kort rondje centrum, lopen we richting de oude binnenhaven. Hier duiken we bij Hotel Cafe De Posthoorn naar binnen en vragen of ze open zijn voor een warm drankje. De gastheer geeft aan dat zolang we niet bij het raam gaan zitten, hij verwacht namelijk nog flink wat eters, we overal mogen plaatsnemen. De warme koffie, thee en chocomelk gaan er wel in met dit koude weer.

Mooi op tijd melden we ons daarna iets verderop aan dezelfde binnenhaven. We gaan eten bij restaurant ’t Raedhûs, waar je volgens hun slogan “met recht lekker kunt eten“. Dat gaan we eens even proberen dan. We krijgen een tafel in een knusse hoek waar we die avond heerlijk eten van de kaart.

Tijdens het eten komt de Escape Room van vanmiddag weer ter sprake. Margryt vertelt dat ze een Escape Room bordspel heeft besteld waar we bij terugkomst vanavond nog verder mee kunnen. Maar eigenlijk hebben we ook wel zin om nog een echte kamer te spelen. Zou er nog wat open zijn op de avond?

Al Googlend komen we er achter dat de dichtstbijzijnde kamer in Leeuwarden is. Dat is nog een half uurtje rijden, dus eerst maar even vragen of zo nog plaats hebben en of we ad-hoc nog kunnen reserveren. Patrick gaat even bellen:

Het kan! Gereserveerd voor straks om 21:00 uur. Dan hebben nog net tijd voor een toetje hier in Dokkum. We bestellen allemaal wat lekkers, en als we dat op hebben stappen we met z’n allen in de auto en rijden naar Leeuwarden.

We parkeren de auto voor het grote statige pand aan de Emmakade. In verschillende samenstellingen zijn we hier eerder geweest. De groep zonder Margryt afgelopen zomer voor de kamer “The Cabin”, en Margryt zonder de groep maar met familie bij kamer “Room 313”.

We lopen naar boven, en door naar de zolder. Vanavond gaan de kamer “Terrorist Threat” spelen. Spelleider Feike geeft aan dat we alle uitleg binnen zullen krijgen en sluit ons op. Een video start. Er is een bom geplaatst, en wij hebben exact één uur deze te vinden en onschadelijk te maken. Gogogo!

Ondanks de enorme hoeveelheid aan complexe puzzels zijn we vanavond in topvorm. Met een dikke 20 minuten over spelen we de kamer uit!

Het is gelukt! We kunnen weer naar huis! We lopen in de centrale hal de trappen af naar beneden, drukken de deurklink van de buitendeur in, en… op slot! W00t? Hij gaat echt niet open?!? Blijken we gratis en voor niets in één keer nog een Escape Room te moeten spelen. Direct weer in onze rol zoeken we naar aanwijzingen. Ok, en nu? Er staat een fietspomp, kunnen we daar de deur misschien opblazen?

Spelleider Feike is nog op zolder. Misschien hem toch maar even vragen naar een hint? Maar dan vertelt Feike precies wat we niet wilden horen: hij kan er ook niet uit, want zijn sleutels liggen nog in de auto. En die staat buiten.

Patrick vindt bij een andere deur een sticker met een nummer van de beheerder van het pand. Feike besluit deze man dan maar te bellen.

Gelukkig blijkt de beheerder hier aan de Emmakade op een woonboot te wonen. En hij is thuis. Een paar minuten later is hij er al om ons te bevrijden 😀 Wij kunnen weer terug naar Oentsjerk.

Baudien moet we volgende ochtend weer vroeg op en gaat weer terug naar huis. En wat gaat de rest doen? Een Escape Room spelen natuurlijk! ’s Middags was het door Margryt bestelde bordspel geleverd, dus nu we toch in topvorm zijn kunnen we daar nog even mee verder. Ondanks dat je niet daadwerkelijk zit opgesloten en dus wat fysieke beleving mist, blijkt dit toch een erg leuke vorm van vermaak. Het spel zit goed in elkaar en er zijn verschillende setjes bijgeleverd zodat je verschillende ‘kamers’ kunt spelen.

Hierna zoekt ook Raoul weer zijn eigen huisje op. Patrick en Jan blijven een nachtje slapen in Oentsjerk en krijgen de logeerkamer toebedeeld.

De volgende ochtend maakt Margryt een lekker ontbijtje voor de heren. Dit housewarming-uitje zit er bijna weer op. Patrick heeft later op de dag nog weer afspraken in Limburg staan, dus we hebben nog maar een paar uurtjes samen. Prima tijd om nog één van de kamers van het bordspel te spelen 😀 #addicts

Margryt leest uit voor wat het thema van deze kamer is. Het verhaal speelt zich af in een laboratorium waar diverse gevaarlijke goedjes worden bestudeerd. Dan blijkt er een gevaarlijk virus verspreid te zijn, waarvan het tegengif zich in de kluis bevind. Aan ons de schone taak dit tegengif te vinden. Start te klok!

Hoewel we ons uitstekend vermaakt hebben deze dagen, komt er ook nu weer een einde aan. We nemen afscheid: Houdoe en oant de oare kear!

Een maand later…

Aan het eind van januari worden we genoemd op de Facebook pagina van Escaperoom Dockum. We blijken de snelste tijd van de maand te hebben 😀

Tussendoortje Fryslân

Patrick heeft een paar dagen vakantie over en komt graag langs voor een rondje Noord-Nederland. Om het vakantiegevoel hoog te houden verblijft Patrick in Hotel Van der Valk in Drachten.

Omdat Jan overdag bij Margryt helpt met het klussen in hun nieuwe huis, en Patrick overdag nog een aantal andere adresjes bezoekt spreken we ’s avonds af. We gaan lekker uit eten in Leeuwarden. Vanwege de klusserij moet Margryt vanavond helaas afhaken, maar dat halen we een ander moment wel weer in.

Jan pikt Patrick rond half zes op bij zijn hotel en daarna halen we Raoul om vervolgens door te rijden naar Leeuwarden. Baudien rijdt op eigen gelegenheid naar Leeuwarden. We parkeren aan de Wijbrand de Geeststraat omdat we straks ook nog een Escape Room zullen spelen aan de Emmakade, en lopen vervolgens richting het restaurant. Baudien stuurt al een berichtje dat ze er net is.

Aangekomen bij het restaurant lijkt het van buiten een beetje duister. Overal kleden, waterpijpen en sportschooltypjes. Heel benieuwd wat dit gaat worden. Binnen worden we echter uiterst vriendelijke ontvangen door de eigenaar. Deze blijkt, zo komt later ter sprake, in de zelfde straat opgegroeid te zijn als Raoul.

We nemen plaats en krijgen uitleg over de mogelijkheden van dit voornamelijk Afghaanse restaurant. Omdat we allemaal nog nauwelijks ervaring hebben met de Afghaanse keuken stelt de meneer voor ons verschillende gangen met een brede selectie aan verschillende smaken te willen serveren. Uitstekend!

In verschillende rondes krijgen we allerlei gerechtjes. Koude, warme, vlees en groente. Veel voor ons onbekende smaken, maar het eten is er heerlijk!

Na de laatste ronde lopen we naar de Emmakade, waar we een Escape Room zullen gaan spelen bij Escape Room 058. Bij aankomst herkent Baudien het grote statige pand van haar stage als doktersassistente. Bij binnenkomst zien we in dit bedrijvenverzamelpand op de routewijzer Escape Room 058 staan op de bovenste verdieping. We lopen in de grote hal alle trappen op, en blijken daar nog via een klein trapje verder omhoog te kunnen. We zijn nog niet eens begonnen, en het is nu al spannend.

We kloppen op de deur waar het logo van Escape Room 058, en bij reactie geven we aan dat we kamer The Cabin hebben gereserveerd. De spelleider verteld dat juist die kamer, zich helemaal beneden, in de kelder bevind 😀 Dus alle trapjes weer af. Beneden aangekomen vinden we een kelderdeur, maar ook daar is het nog even zoeken waar we nu exact moeten zijn. We wachten wel even in de centrale hal.

Een paar minuten later komt de spelleidster al weer aangesneld en neemt ons via verschillende gangen mee naar een ruimte wat verder weg in de kelder.

Na uitleg, het inleveren van telefoons (want valsspelen mag niet) mogen we The Cabin binnen. Het blijkt een erg leuke en uitdagende kamer te zijn. Het thema is een drugshol in de Zuid-Amerikaanse jungle. Uiteraard verklappen we hier niet al te veel, maar na bijna 50 minuten weten we de kamer succesvol uit te spelen!

Omdat Baudien de auto helemaal bij de Oldehove geparkeerd heeft, en we haar als blonde schone niet helemaal alleen lopend de stad door willen sturen, besluiten we Baudien die kant op te vergezellen. Maar als je dan toch door het bruisend centrum van Leeuwarden loopt, kun je net zo goed nog even een drankje doen met z’n allen. Op de Nieuwstad duiken we nog even Kelder65 in om na te borrelen van de leuke avond.

We lopen nog even met Baudien mee naar naar auto en keren daarna zelf ook weer terug naar Drachten.

Housewarming Nederweert

In november is het dan eindelijk zover: Patrick krijgt de sleutel van zijn nieuwe appartement in Nederweert, pal tegenover de door hem zo geliefde ijssalon Florence 😀

Uiteraard willen we allemaal het huisje komen kijken, dus na wat klussen, verven en inrichting is de kerstvakantie een uitstekend moment om met de groep naar Limburg te komen. We spreken ’s avonds af bij de Mac in Joure en na een vlugge maaltijd gaan we die kant op. Omdat Raoul de volgende avond weer naar huis moet, rijden we in twee auto’s, richting Limburg. Net na negen uur rijden we Nederweert binnen.

Uiteraard krijgen we bij binnenkomst allereerst een rondleiding. Voor de meesten is dit het eerste bezoek aan Patrick zijn nieuwe appartement. Omdat we elkaar alweer een tijdje niet gezien hebben, hebben we veel bij te praten. We belanden dan ook al gauw in de kleine uurtjes, verspreiden de meegenomen luchtbedjes door Patrick’s hele huisje en kruipen onder de wol.

De volgende morgen lopen Baudien en Raoul naar de overkant van de weg waar bakkerij Broekmans zit voor verse broodjes! Lekker! We kunnen lekker rustig aan doen, want pas aan het eind van de morgen vertrekken we voor onze middagactiviteit.

We rijden naar Valkenburg want voor vanmiddag 17:00 uur hebben we een Escape Room geboekt. Omdat het nu pas rond het middaguur is en we nog alle tijd hebben gaan we eerst even lekker lunchen bij La Piazza. Dit restaurantje ligt aan de rand van het centrum van Valkenburg, aan de bekende driesprong richting de Cauberg.

Na de lunch lopen we door het centrum van Valkenburg op zoek vermaak voor de middag. Wanneer we aan de andere kant het centrum weer uitlopen zien we bij een uitbater van een kabelbaan richting de kasteelruïne diverse affiches hangen. Ook één van lasergamen. In de mergelgrotten. Vet! Op zich hebben we nog zat tijd, dus gauw naar binnen en vragen naar de mogelijkheden.

De mevrouw van A GoGo Valkenburg vertelt dat ze voor de groep van 14:00 uur nog plaats heeft. Dat is al over een half uur. Prima! We hebben nog even geduld en mogen dan meelopen de grotten in. Na een flinke wandeling komen we in de donkere grotten aan bij een klein primitief kantoortje. Hier krijgen we speluitleg:

We gaan lasergamen in de mergelgrotten van Valkenburg. Er is een flinke ruimte in gebruik, dus we kunnen met een leuke groep van 15 deelnemers meedoen. Ok, wij zijn maar met z’n vijven. Al gauw wordt duidelijk wie de andere 10 zijn. Een groep fanatieke gameverslaafde koters met een paar moeders er bij 😀 Gezellig! Onderweg in het spel zullen er mijnen liggen, maar ook een verborgen ‘kist’. Schiet je daar op, dan komt er random een power-up of een bom uit. We krijgen de laserpakken aangemeten en mogen beginnen.

Al snel blijkt het spel nog fanatieker gespeeld te worden dan we dachten. Een aantal wat oudere jongens van een jaar of 12 rennen onvermoeibaar ons achterna. Het is maar goed dat het lekker koel is onder de grond. Pfff….

Na een paar potjes komen we een half uur later weer terug. De scores worden bekend gemaakt. We doen leuk mee, maar moeten het ook afleggen tegen de fanatieke jongens! Goed gedaan allemaal!

Op de terugweg duiken we een restaurantje in voor een kop koffie met wat lekkers. Dat gaat er wel in na deze onverwachte sportieve uitspatting. En dan op naar Mystery House Valkenburg, dat hier om de hoek zit. Bijna twee jaar geleden waren we hier ook voor onze aller eerste Escape Room. Omdat die toen zeer goed was bevallen zijn we erg benieuwd naar de volgende! Toen kon Raoul er helaas niet bij zijn, maar deze keer is Raoul ook van de partij!

Net als in 2015 is het ontvangst bij Mystery House in hun jaren 70 huiskamer, waar je op een gameconsole uit die periode Pong kan spelen. Uiteraard op bijpassende beeldbuistelevisie!

We worden opgehaald en krijgen een korte uitleg over de kamer “The Zodiac Letter”. Telefoons inleveren, 60 minuten speltijd, en go!

We spelen een prachtige kamer. Het als The Lost Flight die we in 2015 hier in Valkenburg speelden, blinkt ook The Zodiac Letter uit in diversiteit, complexiteit, afwerking, etc. Wat een leuk spel! En ondanks dat we met zijn vijven zijn hebben we er behoorlijk werk aan om onze door alle puzzels en raadsels heen te werken. Maar het lukt! Met een ruime twee minuten over ontvluchten we de kamer!

’s Avonds rijden we aan de rand van Valkenburg via de Plenkertstraat de heuvels in. We gaan eten bij Gasterij Koningswinkelhof. Een chique tent op een prachtige locatie halverwege een heuvel met uitzicht over het oude Valkenburg.

Na het eten rijden we weer terug naar Patrick’s huisje. Omdat Raoul vanavond nog naar huis moet rijden is het wel prettig om een beetje op tijd uit Nederweert te kunnen vertrekken. Baudien blijkt de volgende dag ook nog een planningstechnische uitdaging te hebben, en besluit daarom alvast met Raoul terug te rijden naar Friesland. Zo gezegd, zo gedaan! Raoul en Baudien keren huiswaart, en Jan en Margryt blijven nog een nachtje logeren bij Patrick.

Nog vol met adrenaline van The Zodiac Letter jeuken de handjes om ook nu nog even door te spelen. Margryt weet dat er diverse Escape Room spelletjes voor op de telefoon bestaand. Downlooien!

De spelletjes blijken soms erg pittig. En ze worden door de levels heen ook steeds lastiger. Daarnaast wordt het natuurlijk ook steeds later, en vallen de eerste slachtoffers 😀 Maar gauw op bed!

Als we de volgende morgen het ontbijt achter de kiezen hebben en we aangekleed en opgefrist zijn, gaan ook Jan en Margryt weer onderweg naar het Hoge Noorden. Ze pakken de spullen in en krijgen voor onderweg en het thuisfront nog wat lekkers mee. Luste gij vloai?!?

Bye bye! Zwaai zwaai! Oant sjen!

Grunn invasie

Deze editie van ons vriendenuitje vindt plaats in Groningen. Omdat Raoul en Bertha net een weekje de gelukkige ouders zijn van de pasgeboren Jelmer, en daar op dit moment genoeg drukte gaan hebben, gaat Raoul deze keer niet met ons mee.

We spreken rond de middag af bij ons verblijf van de komende nacht namelijk BudGett Hostels, aan de rand van het centrum in Groningen. Baudien is er als eerste, Margryt komt met de trein, en al gauw daarna komen ook Patrick en Jan aan bij het hostel.

We checken in en brengen onze spulletjes naar onze knusse kamer van nog geen 4×3 meter. Dan is het eerst lunchtijd.

Hiervoor lopen we het centrum in en duiken bij De Drie Gezusters naar binnen. We bestellen en lekkere lunch en hebben direct een hoop bij te praten.

Hierna lopen we na een klein stukje centrum naar de partkeergarage . Dag centrum, daag Martinitoren, misschien tot morgen! Wij gaan even een klein stukje rijden richting de buitenkant van de stad.
Al van een flinke afstand is de 37 meter hoge klimtoren Excalibur zichtbaar. Voor vanmiddag staat een sportieve uitspatting gepland. We gaan klimmen! Gelukkig niet de Excalibur toren, maar we gaan wel wandklimmen bij het bijbehorende klimcentrum Bjoeks.

Na al deze sportiviteit hebben we wel zin in wat eten. We rijden terug naar het centrum en we gaan Mexicaans eten bij Cantina Mexicana aan de Vismarkt. We krijgen een knus tafeltje helemaal achterin de schemerige kelder waar we elke heerlijke gerechtjes krijgen voorgeschoteld! #nomnom

Voor na het eten hebben we een Escape Room gepland. Deze zit (begin 2016 nog wel) op het Ebbingekwartier/Boterdiep dus lopen we die kant op. Echter na een paar stappen op de Vismarkt besluit Patrick de zojuist genuttigde maaltijd terug te geven aan de natuur.  Hij is niet helemaal stabiel en kiest ervoor om dan maar terug te lopen naar het hostel. Baudien, Margryt en Jan lopen nog een stukje met Patrick mee richting het hostel, en lopen daarna door naar het Ebbingekwartier.

Daar aangekomen is niet direct duidelijk waar we moeten zijn. Het open terrein is nauwelijks verlicht en er staat slechts een 20-voets zeecontainer. Een jonge bebaarde meneer staat vlakbij deze container en dan blijkt dat hij de beheerder is van de Escape Room. En de zeecontainer, dat ís de Escape Room. Na een korte speluitleg mogen we naar binnen. Het blijkt een heel minimalistische en donker kamer te zijn. Een half uurtje later is het spel uitgespeeld en stappen we enigszins teleurgesteld weer naar buiten. Ach, we hebben hem uitgespeeld, en we hebben ons vermaakt, maar we hebben ook zeker uitdagender kamers gespeeld.

We lopen met z’n drietjes terug naar het hostel en vergezellen de inmiddels half slapende Patrick op het knus (lees: zeer compact) ingerichte kamertje met twee stapelbedden. Pyjama’s aan, tandjes poetsen, en oant moarn!

De volgende morgen staan we op en kunnen we direct inpakken. We hebben hier geen ontbijtmogelijkheden en hebben bedacht dat we eens een Ikea-ontbijtje gaan proberen aan de Sontweg.

Na het keurig afgemeten ontbijtje keren we terug naar het centrum van Groningen, waar we net na twaalven bij het bekende koffiehuisje CoffeeUnited aan de Herestraat een bakkie leut gaan halen. We nemen boven plaats in de woonkamer en kunnen uitkijken over het winkelend publiek.

De koffie is op! Op naar Gronings trots: de bijna 100 meter hoge Martinitoren aan de Grote Markt. Dit is één van de meeste bekende toeristische attracties van het hoge Noorden, en aangezien wij nu toeristen in Groningen zijn, kunnen wij deze toren natuurlijk niet overslaan.

Bij de VVV er tegenover halen we toegangsbewijsjes die onderaan de toren gescand worden. En dan kan de beklimming van de ruim 250 treden beginnen.  Na 129 treden komen we op 30 meter hoogte aan op de Klokzolder. Hier hangen de oudste klokken van de Martinitoren, waarvan de grote Salvatorklok van bijna 8 ton een indrukwekkende diameter heeft van ruim 2 meter! #BIM #BAM!

Via de Klokomloop komen we aan op de eerste trans. Hier kun je op 40 meter hoogte over de stad uitkijken.

Met lood in de schoenen lopen we het laatste stuk trap op. 251 treden en 56 meter boven de stad komen we aan in het achtkantige deel van de toren. Hier sta je op de hoogte van de wijzerplaten. De open bouwstijl, in combinatie met wind en een fris temperatuurtje zorgen ervoor dat het verblijf hier niet erg aangenaam is. Brrrrr.

We kunnen we vanaf deze plaats even naar Raoul en Bertha zwaaien die op dit moment verblijven in het hotel naast het UMCG. Zwaai zwaai!

We lopen de nauwe trap weer terug naar beneden en hebben inmiddels berehonger gekregen. Baudien weet een geschikt adresje aan de andere kant van het centrum. We gaan even lunchen bij Croissanterie Pigalle in de Stoeldraaierstraat. We lopen het vrij grote eethuis binnen waar opvallend veel dozen met sinaasappels staan. Dus bestellen we naast een paar broodjes uiteraard ook verse jus d’ orange.

Genoeg hoogte gezien vandaag. Nu is het tijd voor wat meer diepgang. We gaan de speurneus uithangen en volgens traditie een Escape Room spelen. Gisteravond kon Patrick helaas niet meedoen, dus gaan we het vandaag wel met z’n viertjes proberen.

Hiervoor rijden we naar de Sontweg (bekend van IKEA en Coolblue) en vinden aan de kop van een recent wooncomplex The Escape Hunt Experience. We gaan naar binnen en vragen, omdat we niet gereserveerd hebben, naar de mogelijkheden. Als we willen kunnen we direct starten met de kamer Engels Familiedrama. Dat komt goed uit! #gogogo

Na we ook deze kamer succesvol binnen de tijd hebben opgelost is het tijd om afscheid te nemen. Het Grunn invasie uitje zit er weer op. We zetten Baudien af bij haar eigen auto. Margryt stapt weer op de trein richting Hurdegaryp en Patrick en Jan rijden weer naar Drachten, waar Patrick nog een nachtje blijft logeren.

Friezeninvasie

In de meivakantie van 2015 besluiten we Patrick op te zoeken in Limburg en daar iets leuks te gaan ondernemen. Helaas kan Raoul niet van de partij zijn, dus reizen Margryt, Jan en Baudien af naar…

Deze kaart met de planning voor de komende dagen wordt meegenomen. Althans een scherpe variant hiervan. Bovenstaande bewerkte foto krijgt de groep doorgestuurd van Jan. Het is namelijk nog een kleine verrassing wat we in Limburg gaan doen.

Op de reis naar het Zuiden proberen de dames al één en ander aan informatie bij Jan te ontfutselen, maar tot aan aankomst bij Patrick blijft het raadsel cryptisch. We houden de spanning er in 😀

De eerste hint is dat we niet bij Patrick overnachten, maar nog een stukje door mogen. We pikken Patrick op bij zijn ouderlijk huis, en halen daarna eerst even een paar boodschapjes voor de komende dagen #hallojumbo

Een half uurtje zuidelijker rijden we het dorpje Jabeek binnen. Midden in het kleine dorpje parkeren we de auto naast een voormalige authentiek Limburgs boerderijtje. Weer een raadsel opgelost: VHB blijkt de locatie van overnachting te zijn en we melden ons bij B&B Het Vliegend Hert, nabij Brunssum. De overvriendelijke en zeer enthousiaste eigenaar Léon wijst ons de weg naar het ruime appartement, waarna we onze tassen binnen brengen.

Maar we moeten verder. Er staat nog een adresje voor vandaag op de routekaart. MHV staat er bij. De groep heeft nog niets door, maar organisator/quizmaster Jan geeft aan dat we wederom wat zuidelijker zullen gaan. Een half uurtje later rijden we Valkenburg binnen en mogen we ze auto parkeren op het overvolle Walramplein. Via de De Guascostraat lopen we richting het centrum. Aan het eind van de straat aan de linkerkant branden een paar fakkels richting een brandtrap. Hier moeten we zijn, maar verder staat er weinig aangegeven. We lopen de brandtrap op en via een overloop komen we bij een deur op de eerste verdieping van wat later de oude bioscoop blijkt te zijn.

Binnen worden we vriendelijk en in stijl welkom geheten. Pas nu heeft iedereen door wat we gaan doen. We zijn bij Mystery House Valkenburg, die sinds deze week de eerste Escape Room van Valkenburg heeft geopend! #spannond Omdat we keurig op tijd zijn mogen we even plaatsnemen in de jaren 70 stijl ingerichte woonkamer. Margryt en Patrick spelen daar een origineel potje Pong op een originele beeldbuis.

Op de afgesproken tijd haalt Rik, één van de eigenaren, ons op. Hij legt uit dat we ons bevinden in de oude bioscoop van Valkenburg. Het pand heeft jarenlang ongebruikt leeg gestaan in afwachting van een nieuwe koper. Hij, en zijn compagnon Andre, die op dit moment aan het bouwen is aan de tweede kamer, hebben recent het pand weten over te nemen en zijn, met hun achtergrond als theaterdecorbouwer, aan de slag gegaan om ruimte voor ruimte deze bioscoop om te bouwen naar verschillende Escape Rooms. Recent is de eerste kamer opengegaan, en wij zijn officieel de zevende groep die het spel gaan spelen.

We gaan de kamer “The Lost Flight” spelen waarbij de verhaallijn is gebaseerd op de eerste vrouwelijke ondekkingsreizigster Amelia Earhart, die als eerste vrouwelijke pilote de Atlantische Ocean overvloog. Echter bij een volgende vlucht, een reis rond de wereld raakt het vliegtuig zoek. Onze taak om te ontdekken wat hier gebeurd is.

Een grote staartklok wordt geopend, en voormalig bioscoopconciërge Edigius Theodorus Lumière, spreekt ons toe voor een openingswoord. We mogen de kamer in en beginnen ons allereerste Escape Room avontuur. Het idee van dit spel is dat je voor 60 minuten wordt opgesloten in een kamer. De deur gaat op slot. Binnen de kamer bevinden zich voorwerpen, aanwijzingen en puzzels die uiteindelijk zullen leiden tot de vindplaats van de sleutel. Wanneer je met die sleutel de kamer binnen het uur weer weet te verlaten heb je gewonnen.

Ondanks al onze inspanning weten we deze fantastisch goed ingerichte kamer niet uit te spelen binnen een uur. Eigenaar Rik komt ons bevrijden, en legt uit dat we slechts enkele puzzels verwijderd waren van de sleutel. Helaas, niet gelukt, maar wat was het spannend en wat hebben we een enorme lol gehad!

In het donker rijden we terug naar ons appartementje in Jabeek. De eigenaar van de B&B vertelt trots dat hij in de aangrenzende ruimte een eigen brouwerij genaamd “De Maar” heeft, en slijt ons graag een aantal flesjes van de door hem zo geliefde Witte Juffer. Zijn huisgebrouwen bovengistend biertje.

Hoewel de biertjes toch niet helemaal in de smaak vallen, maken we het tot in de kleine uurtjes gezellig.

De volgende morgen mogen we ons melden in de ontbijtruimte. Eigenaren Léon en Maria hebben een uitgebreid ontbijtbuffetje klaargezet. Er wordt verse koffie gezet, er wordt naar gekookte eitjes gevraagd. Het ontbreekt werkelijk aan niets!

Na het ontbijt pakken we onze spullen in en maken we ons klaar voor de volgende stop. BPZ staat er op de routekaart. Waar de vorige codes sloegen op een afkorting een locatie + plaats, zou onze volgende doel een plaats met een Z moeten zijn. Die blijken er niet zoveel te zijn in Limburg. Sterker nog, we worden de Belgische grens over gedirigeerd, op naar Zutendaal.

De code blijkt de staan voor Blotevoetenpad Zutendaal. We gaan wandelen. Op blote voetjes. Kriebel kriebel. Aan het begin van het pad kunnen we nog lachen 😀

Tijdens het blotevoetenpad komen we allemaal verschillende omgevingen en ondergronden tegen. Zand, modder, kurk, kiezels, watervalletjes, maar ook een ijskoude sloot van een halve meter diep #yikes!

Met inmiddels weer droge en opgewarmde voetjes keren we terug naar Nederland, en rijden we net als gisteravond naar het stadje Valkenburg. Voor de middag hebben we opnieuw een sportieve activiteit staan. We gaan namelijk grotbiken. Oftewel op een mountainbike de mergelgrotten van de Sibbergroeve door.

Na uitgebreide instructie over veiligheid en communicatie, er blijken recent een paar Belgen een paar dagen vermist te zijn geraakt in een vergelijkbare grot, mogen we een helm opzetten, het zadel van de fiets op hoogte stellen en de fietsverlichting aandrukken. De groep van zo´n 15 deelnemers dient allemaal aan te sluiten bij de leidster. En iedere paar minuten roept zij de naam van diegene die achteraan fietst. Omdat mergelgrotten nogal dempen dient iedere fietser deze naam door te geven naar achteren. En wanneer de achterste is bereikt, meldt die “Compleet” via de omgekeerde weg weer terug naar voren.

Patrick is vanwege zijn grote mond onvrijwillige vrijwilliger, dus al na een paar minuten horen we Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick, Patrick. Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet! Compleet!

Na 10 kilometer in de rondte gefietst te hebben keren we terug bij het startpunt. De tijd vliegt. Waar we eerst het idee hadden om nog in Valkenburg te gaan eten, besluiten we nu alvast weer een uurtje terug te rijden. Dat scheelt na het eten een uur rijden, en we moeten ook nog terug naar Friesland.

Via internet komen we op het spoor van een restaurantje in Roermond.  We komen aan bij het stationsplein en gaan eten bij tapasrestaurant ’t Roerpotje. Na diverse gangen en een lekker toetje rijden we terug naar Nederweert.

We zetten Patrick thuis af bij zijn ouders, code FVN, oftewel Familie Vossen Nederweert. Nog een laatste kiekje voor het nageslacht en dan stappen de Friezen weer in de auto. Wat was dit een fantastisch leuk uitje. Een volle agenda, maar de tijd is voorbij gevlogen! En Patrick, we komen je gauw weer eens opzoeken.